10 Taj Mahal: een wereldwonder

Vandaag vertrekken ze vanuit Khajuraho naar Agra en moeten een tocht van 441 km afleggen met de bus. Liza is in de wolken want ze zal uiteindelijk haar grote droom, de Taj Mahal, kunnen zien. Ze had al enkele weken voor hun vertrek naar India op haar nachtkastje een grote foto van de Taj Mahal liggen die ze telkens voor het slapen gaan even bekeek. Ze leeft in de waan dat dit een Indisch paleis is, waarin een rijke maharadja woont. Ze fantaseert bij die droomprins de luxueuze kledij en juwelen en zijn harem met liefelijke maagden. Dat de Taj Mahal geen paleis is, maar een grafmonument zal ze spoedig ondervinden.

Tijdens de lange bustocht naar Agra vertelt Sven het prachtig liefdesverhaal dat aan de basis ligt van de Taj Mahal, het icoon van India en tevens het mooiste en meest gefotografeerde bouwwerk van het land. Het mausoleum werd in 2007 verkozen tot een van de zeven nieuwe wereldwonderen. Het wordt jaarlijks door miljoenen toeristen bezocht en is een romantische ode aan de eeuwige liefde tussen Shah Jahan, de vijfde keizer van het Indiase Mogolrijk die regeerde van 1628 tot 1658 en zijn vrouw Mumtaz Mahal.

Volgens de hofkronieken was het een model echtpaar dat in volmaakte harmonie leefde met een intense, wederzijdse genegenheid. Er was niet alleen de uitzonderlijke seksuele passie tussen man en vrouw, maar vooral ook het totaal wederzijds vertrouwen en de warme vriendschap. Zij vergezelde haar man op zijn vele veldtochten en schonk hem veertien kinderen in negentien jaar. De geboorte van hun laatste kind werd haar fataal. Zij stierf in het kraambed op zevendertigjarige leeftijd, De keizer was ontroostbaar en stortte compleet in. Hij heeft twee jaar lang gerouwd en dacht er zelfs aan om de troon op te geven en als kluizenaar verder te leven. Hij zou zijn vrouw op haar sterfbed beloofd hebben van nooit meer te hertrouwen en voor haar een tombe zonder weerga te bouwen.

Hij heeft woord gehouden en is ondanks zijn jonge leeftijd, hij was nog maar negenendertig jaar toen zijn vrouw stierf, nooit hertrouwd. Een half jaar na haar dood is hij begonnen met de bouw van haar mausoleum aan de rechteroever van de Yamuna in Agra. Als symbool van hun grenzeloze liefde heeft hij haar het mooiste afscheidscadeau bezorgd dat hij als keizer geven kon: een wit marmeren laatste rustplaats in een monument dat de eeuwen zou trotseren. Zelfs de meest bereisde reizigers worden overweldigd door de schoonheid van dit bouwwerk. De dichter Rabindranath Tagore noemde de Taj Mahal “een traan op het gezicht van de eeuwigheid”. En dat er veel echte tranen gevloeid zijn vooraleer dit bouwwerk werd voltooid is minder poëtisch.

De Franse diamanthandelaar Jean-Baptiste Tavernier, die tijdens en vlak na de bouw zes handelsreizen naar India en Perzië maakte en ook Agra bezocht, vermeldt dat 20.000 arbeiders twintig jaar lang aan de bouw van de Taj Mahal gewerkt hebben. Het marmer moest van uit de mijnen van Rajashtan, 160 km ver van Agra, aangevoerd worden. Voor het vervoeren van al dit bouwmateriaal werden 1.000 olifanten gebruikt. De totale kostprijs van vijf miljoen roepies uit die tijd kwam overeen met de jaarlijkse uitgaven voor de keizerlijke hofhouding. De onderhoudskosten werden gedragen door de dorpen uit de omgeving en de inkomsten van de bazaar en de karavanserais aan de zuidkant van het complex.

Bij de bouw van het mausoleum leidde Shah Jahan nauwlettend de dagelijkse bijeenkomsten van de architecten en hij hield toezicht op het bouwproces. Een van de architecten uit het team was ook betrokken bij de bouw van het Rode Fort van Delhi. Maar de kronieken geven alle lof voor het ontwerp van het complex aan de keizer. Voor er met de bouw van het monument kon begonnen worden, moest men eerst diepe putten graven en opvullen met stenen en een rood zandstenen fundament aanleggen van 300 meter breed. Het platform aan de rivierzijde is negen meter hoog, waardoor de Taj Mahal de wijde omgeving domineert. Als men het bouwwerk langs de voorkant bekijkt, staat er achteraan niets in de weg en ziet men het majestueuze mausoleum mooi afgetekend tegen een blauwe hemel: het perfecte plaatje voor fotografen.

Na de busrit zitten ze allemaal rustig te wachten in de lounge van hun nieuw hotel in Agra. Paul heeft daar aan de balie een landgenoot ontmoet, een zekere Rudy, die de dag voordien was aangekomen. Rudy heeft een reis gemaakt naar het zuiden van India naar een beroemd meditatieoord en wil nu als afsluiter van zijn reis naar India nog de Taj Mahal bezoeken vooraleer hij terugkeert naar België. Rudy is vol enthousiasme over dat unieke centrum, het Isha Yoga Center Dhyanalinga in Tamil Nadu ten zuiden van Bangalore. Het is opgericht door de goeroe en mysticus Sadghuru.

Paul is erg benieuwd en wil er alles van weten. Hij heeft ooit zelf ook het plan gehad om naar zo een centrum te reizen in Poona, maar familiale omstandigheden en zijn werk als designer heeft hem thuis gehouden. Rudy vertelt Paul dat hij het geluk heeft gehad om vlak bij Sadghuru te kunnen komen. "Ik voelde letterlijk een vreemde energiegolf, een onverklaarbare schok. Ik kreeg tranen in mijn ogen en had het gevoel 'high' te zijn en achteraf merkte ik dat ook de andere deelnemers naast mij overweldigd waren door zijn aanwezigheid. Die man verspreidt een warme, grenzeloze liefde die niemand onberoerd laat."

Rudy vertelt vol lof over 'zijn Meester', een van de meest invloedrijke persoonlijkheden van deze tijd. Men vraagt Sadghuru zelfs als raadgever en spreker bij de Verenigde Naties, het Wereld Economisch Forum, in technologiebedrijven en aan universiteiten. Hij heeft de 'Isha Foundation' gesticht, d.i. een non-profitorganisatie die Yoga programma's promoot over heel de wereld. Hij heeft duizenden vrijwilligers aan het werk gezet die jonge boompjes planten in India om de erosie van de landbouwgronden tegen te gaan. Zijn boeken staan op de bestsellerslijst van 'The New York Times' voor de onderwerpen gezondheid, religie en spiritualiteit. Wat Rudy zo uitzonderlijk vindt aan Sadhuru is dat hij steeds vrolijk lachend, dansend en zingend de diepste waarheden vertelt aan iedereen die het horen wil. Wie wil kan op tientallen youtube-filmpjes de wijze man bezig zien en zijn toespraken beluisteren. Men kan geen beter tegengif vinden voor alle haat, roddel en laster op de sociale media dan deze warme en liefdevolle boodschappen van Sadghuru.

Ineens schiet het Paul te binnen dat Sven ook Sadghuru had vermeld tijdens een van hun vorige oefeningen, toen ze de man of vrouw moesten opschrijven met het hoogste trillingsgetal. Dat de reisleider, die hij al tijdens hun eerste reis naar Indonesië zo bewonderde, ook Sadghuru als hoogste voorbeeld koos, maakt hem nog nieuwsgieriger. Hij zal tijdens de avondsessie Sven even polsen waarom hij precies die Indiase meester als nummer één kiest als belangrijkste persoonlijkheid in zijn leven.

In afwachting van hun gezamenlijk vertrek zoekt Lea in haar reistas naar overbodige paperassen, tickets en andere rommel om die in de vuilbak te gooien. "Ha, hier nog een bericht van onze goeie vriend Dirk", zegt ze luidop, terwijl ze het kattebelletje weggooit. Jo die er vlak naast zit, raapt het briefje terug op en begint zeer geconcentreerd het geschrift op dat kattebelletje te bekijken. Dirk die een van de eerste dagen in New Delhi al vroeg alleen op pad wou gaan, had er niet beter op gevonden dan een papiertje onder de deur bij zijn buurvrouw Lea te duwen. Er stonden maar twee zinnetjes op.

"Ik ga niet mee met de groep. Wil jij Sven verwittigen? Dirk".

Jo heeft al jarenlang de wat vreemde hobby om handschriften te analyseren. Hij wou in zijn beginjaren als leraar een methode vinden om zo snel mogelijk zijn leerlingen beter te leren kennen. Via hun handschrift, dat hij toch bij elke schriftelijke overhoring voor zijn neus kreeg, dacht hij zijn pappenheimers beter te doorgronden. Nu gebruikt hij die kennis nog vaak in gezelschap. Mensen zijn vooral nieuwsgierig naar zichzelf en naar de kwaliteiten en vooral de onhebbelijke gebreken van hun partner. Ze geven hem wat graag een stuk eigen geschrift of van hun man of vrouw om eens te laten onderzoeken wat hij uit hun geschrift kan afleiden. Telkens als hij een handtekening of een geschreven tekst voor zich krijgt, zoekt hij naar enkele typische karaktertrekken waarmee hij de schrijver kan verbazen. Zo staat hij vaak in het middelpunt van de belangstelling als hij enkele verborgen kwaliteiten opdiept uit iemands handschrift. Dat die werkwijze volledig indruist tegen de basisregels van echte grafologie, daar maakt Jo zich geen zorgen over.

"Kijk" zegt Jo: "Dit is schrift met een zwak grondritme en een aantal zeer negatieve kenmerken zoals de erg onregelmatige onderlussen. Ik zie twee keer de Felons' claw, misvormde en scherp afgebroken lussen in de letters 'g' en 'j'. Ook de knopen en lussen in de letters 'e' en 'o' wijzen op bedrog en onbetrouwbaarheid. Ik zie zelfs de fameuze 'Deckstriche' in de letters 'd' en 't'. Al die kenmerken maken mij duidelijk waarom die Dirk niet te vertrouwen is. Het klinkt voor de anderen een beetje als potjeslatijn.

Als Jo de verwonderde gezichten ziet van de omstanders verduidelijkt hij:" Handschrift is eigenlijk hersenschrift. Zelfs als iemand zijn handen kwijtspeelt en met de voeten schrijft, lijkt zijn 'voetenschrift' bijna volledig op zijn vroeger handschrift. Er zijn minstens twintig kenmerken in een geschrift van laag niveau waaraan men kan zien dat iemand oneerlijk is. Men moet minstens vijf van die kenmerken vinden in een schrift vooraleer men kan zeggen de schrijver oneerlijk is. Roda Wieser heeft in studies van zware criminelen zelfs aangetoond dat er veel gemeenschappelijke kenmerken voorkomen bij deze zware jongens. Zo heeft nagenoeg tachtig procent van de criminelen de fameuze Felons's claw in zijn geschrift. Buitensporige agressiviteit, geweld en frustraties en zoveel meer kan je allemaal aflezen uit hun geschrift."

Zoals steeds is Theo nogal sceptisch en noemt hij dat puzzelen in iemands handschrift denigrerend plezante flauwekul en pseudowetenschap. "Dat heb ik al meer gehoord," zegt Jo. "Weet je wat. Geef mij een geschreven tekst van jou en laat mij die even analyseren en oordeel daarna dan zelf." Eerst weigert Theo maar door het aandringen van de rest van de groep en vooral van zijn Wendy durft hij niet anders meer. Hij schrijft enkele lijnen neer en bezorgt de tekst aan Jo. Die glimlacht een beetje geheimzinnig en zegt:" Dat je intelligent geschrift hebt, hoef ik jou niet te vertellen, dat ziet elke grafoloog meteen. Ik vind al minstens vijf kenmerken van intelligentie terug in jouw schrift. Wat je misschien liever niet hoort is dat je erg bezitterig en gierig bent."

Verder komt hij niet. Wendy schiet hardop in een lach. "Die pseudowetenschappers weten blijkbaar meer dan je dacht, hé Theo. Ze zien zelfs in je geschrift dat je zoals de meeste mannen niet aan je centen durft komen. Jij pot het liever op in beleggingsfondsen." Wendy is een echte flapuit en stoort zich niet aan haar 'manonvriendelijke' opmerkingen. Theo weet niet goed wat zeggen en stapt verder naar de bus. Sven en Samir staan toch al klaar om de groep te verzamelen. Jo weet best dat men op basis van enkele lijntjes geen uitspraken kan doen. Eigenlijk is dat onverantwoord. Maar hij voelde zich licht geaffronteerd door Theo's kleinerende opmerking van pseudowetenschapper. Hij kon het dan ook niet laten om een zoete weerwraak te nemen.

Omdat het toch al ver in de namiddag is bezoeken ze alleen nog het rood fort van Agra. Het is bloedheet en de uitleg van Samir over dit fort dat gebouwd werd in opdracht van de Mogolse keizer Akbar om zichzelf en de nieuwe hoofdstad Agra te beschermen kan hen nog weinig boeien. Maar ze hebben wel noodgedwongen meer aandacht voor de talrijke resusapen die er langs de weg spelen of vechten. Ze moeten wel, want die beesten zijn zo opdringerig en agressief dat ze alle moeite hebben om ze van hun lijf te houden. Iets eetbaars weggooien helpt even. De apen drinken cola uit weg gegooide blikjes en zabberen melk uit een kartonnen doos die ze net uit een vuilbak hebben opgediept.

Agra heeft een ernstig 'apenprobleem'. De agressieve beesten dringen in woningen en stelen er eten en kleding. De bewoners kunnen niet meer rustig blijven buiten zitten zonder gestoord te worden door een onaangekondigd visite van enkele heilige apen. De kinderen durven zelfs niet meer op straat spelen. Een jaar geleden werd er nog een baby van twaalf dagen van zijn moeders schoot weggerukt door een aap. De mensen gooiden nog stenen naar de aap om hem te dwingen de baby te laten vallen, maar hij had de baby al in het gezicht gebeten. Op het terras van een aangrenzend huis werd nadien het dode lichaampje teruggevonden. Aanvallen door apen gebeuren erg veel in India. Alleen al in New Delphi werden er op een jaar tijd enkele honderden mensen gebeten door apen.

Omdat nu al meer dan zevenhonderd van die resusapen ook het toeristisch centrum van Agra, de Taj Mahal onveilig maken, hebben de bewakingsagenten er niets beter op gevonden dan ze met katapulten weg te jagen. Omdat apen heilige dieren zijn mogen ze niet gedood worden. Er blijft de autoriteiten dan ook niets anders over dan ze te vangen en elders uit te zetten. Ze zijn allemaal druk bezig met die resusapen en maken prachtige close ups. Vooral een moederaap met haar schattig jong krijgt alle aandacht.

Terwijl de groep gezellig verbroedert met hun verre familieleden roept Sven totaal onverwacht 'STOP'. Zijn luide, donderende stem geeft hen een schokeffect en ze verstarren alsof ze het bevel van een schreeuwende SS'er toegesnauwd krijgen. Mensen die plotseling verstijven tot een standbeeld in allerlei rare poses geeft een koddig zicht. Alex blijft met zijn zakdoek plakken aan zijn bezweet voorhoofd. Paul en Sylvia zitten geknield met hun camera in de handen om een mooie foto te maken van hun apenbaby. Sander staart in de verte als een kapitein op zijn schip. Miel houdt een zonnescherm boven zijn Liza. De heftige discussie tussen Theo en Wendy valt plotseling stil. Lea loopt een eind voorop en heeft het blijkbaar niet gehoord. Jo en Mieke staan in een vervelende houding naar elkaar gericht. Ook dokter Luc blijft onhandig en licht verkrampt staan en wacht tot Sven terug 'stop' roept. Hij zit met zijn gedacht meer bij zijn zieke Dora dan bij dit 'stop-spelletje'.

Ze vinden het trouwens allemaal licht gênant om zo te blijven staan tussen al die overige toeristen die verwonderd toekijken en lachen met die groep dilettante mimeacteurs. "Weer een 'wake-up call' om jullie routinegedrag even te doorbreken. Bedankt allemaal voor de medewerking." Sven zegt het met een vreemde glimlach op zijn gezicht. Ze zijn wat blij als hij en Samir de groep verzamelen om samen naar de bus te gaan. De zwoele hitte wordt onhoudbaar. Terug de koele bus in en naar het hotel. Een frisse duik in het zwembad, of gewoon lekker douchen, zal hen deugd doen. Heel de groep, op Dora na, zit gezellig te keuvelen aan tafel waar ze Thali, een typisch Indiaas gerecht voorgeschoteld krijgen. Het wordt geserveerd op een bord met verschillende vakjes met allemaal een andere inhoud. Ze hebben zelfs de keuze om er een vegetarische of niet-vegetarische schotel van te maken, maar rijst en yoghurt zit er altijd bij. In de overige bakjes vinden ze verschillende curry's, een groenteschotel met linzen en chutney's. Chutney's zijn smaakmakers die vaak scherp, maar ook zoet kunnen zijn door toegevoegde suiker, en zelfs zuur door azijn. Ze krijgen er zelfs naan of chappati, zeg maar platbrood bij. De ober komt af en toe eens kijken aan hun tafel om de rijst of chappati's gratis bij te vullen als dat nodig mocht zijn.

"Ik ben eerder blij dat er door mijn hoofd duizenden ideeën flitsen. Hoe rijker je verbeelding, hoe meer invallen die je te verwerken krijgt. Als er geen ideeën meer door je hoofd zweven, wordt je een zombie die zoals een stomme koe staat te gapen naar een trein." Ook Alex krijgt het stilaan op zijn heupen en zou liever wat meer actie zien bij de avondactiviteiten. Hij loopt naar de toog achteraan in de zaal om een drankje in te schenken. Hij doet er ostentatief vrij lang over vooraleer hij, eerder tegen zijn zin, terug plaats neemt in de groep.

Sylvia die met haar Paul al enkele jaren yogaoefeningen doet, begrijpt hun reacties maar al te goed. Stilzitten en 'niksen' is niet meer voor de drukke mens van tegenwoordig. Die krijgt er hoogstens nog krampen van in zijn billen, of valt van verveling in slaap bij het monotoon in- en uitademen terwijl hij op zijn rug ligt en luistert naar vogelgezang. Of hij voelt zich gegeneerd omdat hij ongecontroleerd winden laat in het stille gezelschap.

"Misschien," zegt Sylvia, "kunnen zij die mediteren toch maar niks vinden, eventueel samen met hun partner afspreken dat ze elkaar corrigeren telkens een van beide een negatieve uitlating de wereld instuurt. Goed afspreken, is de boodschap want mekaar corrigeren ligt erg gevoelig! Wij hebben het geprobeerd en het werkt. Alleen hebben we in het begin elkaar een paar keer naar de maan gewenst omdat we ons door de ander als het ware 'betrapt' voelden. Nu gebruiken we het 'stopteken' dat een coach bij een volleybalteam geeft, als hij een pauze wil voor zijn spelers, als signaal om even in te tomen. Zo kunnen we een opkomende rotopmerking vervangen door een positieve boodschap." "Het levert interessante gesprekken op", voegt Paul eraan toe. Het maakt je meer bewust van je eigen gedachten. Je produceert minder rommel en negatieve gedachten. Wij doen samen aan een moeizame schoonmaak van onze bovenkamer".

"Dus kort samengevat" gaat Sven verder: "Kies je woorden wijs. Hoe jij tegen jezelf en anderen praat, heeft een grote invloed op je trillingsfrequentie. Elke uitspraak is een uiting van energie. Probeer er zo bewust mogelijk mee om te gaan. Je kunt steeds kiezen tussen waarheden, complimenten, wensen, een gebed die allemaal een hoge frequentie hebben, of onwaarheden, zeg maar leugens, roddels, twijfels, of iemand uitlachen of kleineren die je bewustzijnsniveau doen dalen." "Wie een beetje zelfkennis heeft," zegt Sander, "weet dat de wereld zoals jij ze ziet een projectie is van je eigen geest. Als je dus over iemand anders oordeelt, dan ben je eigenlijk jezelf aan het beoordelen. Doorgaans geeft de man of vrouw waaraan jij je stoort een uitvergroot beeld van iets wat jij vervelend vindt aan jezelf. Als je zegt: mijn buurman, wat een arrogante vent is dat, dan zie je eigenlijk je eigen arrogantie mooi uitvergroot bij je buurman.

Van zodra je je bewust wordt dat je eigenlijk je zelf aan het veroordelen bent, verdwijnt die neiging om andere te beoordelen. De leider van de macrobiotiek Michio Kushi zei het zo: 'Kritiek uitbrengen, is je eigen zwakheid verwoorden". Of zoals de kleine mannen in de lagere school zeggen:"wat je zegt, dat ben je zelf."

"Dat kan allemaal best waar zijn," gaat Theo verder, "maar iemand die rad van tong is en direct een repliek heeft waarmee hij een ander schaakmat zet, wordt door veel mensen bewonderd. Vooral als zijn weerwoord de andere persoon treft, vinden ze dat hij zijn tegenstrever netjes op zijn nummer heeft gezet. Politici en haantjes de voren die zich willen doen gelden, doen eigenlijk niets anders." "Akkoord, zegt Sander, "maar dat pingpongspel met scherpe replieken heeft wel zijn gevolgen. Wees gerust, de negatieve energie van die venijnige reacties blijft hangen en zal vroeg of laat de uitzender wel treffen."

Net op dat moment komt Samir binnen met een vreemd personage. Een Indische vrouw met lange verwilderde haren, uitgerafelde, kapotte kleren en grauwe plekken in haar gezicht. Ze heeft zo van die smekende ogen die recht in je ziel kijken. Ze staat voor dokter Luc in een licht gebogen, onderdanige houding en zegt zacht: ‘Mister, money! I have three children. Please!’

Dokter Luc is even in de war en kijkt een beetje hulpeloos rond alsof hij aan de groep wil vragen wat hem te doen staat. Hij grabbelt toch in zijn zakken en haalt enkele roepies boven. Dan gaat ze sloffend verder naar Alex die nog nooit een roepie heeft gegeven aan een bedelaar.

Het feit dat Samir die bedelaar binnen brengt en de nieuwsgierige blikken van de andere uit de groep hem aankijken, doet hem ook in zijn draagzakje tasten naar enkele roepies. Hij bedenkt zich plotseling en haalt een briefje van 100 roepies boven. Tenslotte iets meer dan een Euro, daar ga ik niet armer van worden, denkt hij. De vrouw gaat zo verder de tafel rond. Ze krijgt opvallend veel briefjes van honderd en zelfs van vijfhonderd roepies. Het spelletje 'wie geeft het meest' doet hen iets dieper in de geldbeugel tasten. Op het einde groet de vrouw met een warme en dankbare namasté-groet en verdwijnt terug naar buiten.

Ze vinden het allemaal een beetje vreemd dat noch Sven, noch Samir een beetje uitleg geven over die plotse, rare verschijning. Liza met haar scherpe neus vindt dat die als clochard geklede vrouw met haar vies uiterlijk toch eerder aangenaam ruikt. Sylvia is dan weer onder de indruk van die bedelares met haar indringende ogen. Maar veel tijd om daar over na te denken, hebben ze niet want Sven gaat ondertussen vrolijk verder alsof er niets gebeurd is.

"De ideeën die jezelf produceert kan je nog relatief gemakkelijk onder controle krijgen. Maar wat de mensen uit je omgeving je voorschotelen, wordt al veel moeilijker om te beheersen. Iets concreter. Wat je binnen krijgt via de sociale media, de kranten, de nieuwsuitzendingen, de duidingprogramma's, de bioscoop- en youtube- films die je bekijkt; de games die je speelt: ze hebben allemaal hun invloed op ons trillingsgetal. Telkens wordt je voor de keuze geplaatst: laat ik het toe of niet. Een voorbeeld er is een film op tv. Je kijkt in de krant naar een korte beschrijving en leest dat het over een misdaadfilm gaat waarin een drugsbaron wordt vermoord. Op dat moment beslis je: wil ik een uur of twee meegaan in dat verhaal van moordende mensen of niet, of ga ik misschien beter muziek beluisteren.

'Niet oordelen' wordt moeilijk in de huidige wereld die gedomineerd wordt door radio, tv en sociale media die al de negatieve kanten sterk aandikken zodat je nog meer denkt van jezelf dat je wel een aardige vent of flinke meid bent terwijl er zoveel slechteriken rondlopen. Bekijk even de dagelijks tv-programma's. Het aantal misdaadfilms, krimi's, horror- en geweldfilms die er elke dag geserveerd wordt voor de achteloze kijker neemt maar toe. Men heeft onlangs een onderzoek gedaan bij tv-kijkers. Ongelooflijk maar waar, door die constante vervuiling van de geesten, door al die rotprogramma's geloven mensen dat er veel meer moordenaars, verkrachters en bedrogzakken rondlopen in de werkelijke wereld dan er in feite echt zijn. Simpel gezegd: veel van de tv-programma's zijn puur 'fake news' die jou een verkeerd beeld geven van de werkelijkheid.

"Bekijk de zogezegd onschuldige familieprogramma's zoals 'Thuis' op de VRT of "Familie' op de VTM maar eens. Als je een van die zgn. gezinsprogramma's inschakelt, krijg je binnen een paar minuten mensen die heftig ruzie maken, roddelen of bedriegen. Er wordt gestolen, verkracht en vermoord alsof het allemaal niets is. Men zou die programma's in plaats van 'thuis of familie' beter 'De 'Hambrasmakers' noemen. Ik heb al die smerige toeren die de figuren in die soaps elkaar lappen nauwelijks of niet gezien in mijn familie of thuis," zegt Paul.

"Die scenarioschrijvers weten natuurlijk maar al te goed dat gelukkige mensen geen geschiedenis hebben en dat die programma's leven van de problemen, ziektes, ongelukken, gewelddaden en intriges. Dus kankeren ze maar verder. De mensen willen dat blijkbaar, anders zouden er dagelijks geen miljoen kijkers of meer die programma's blijven volgen.

Miel is het daar niet mee eens."Ze brengen ook wel actuele problemen onder de aandacht van het grote publiek." Zegt hij. "Homoseksualiteit, transgenders, euthanasie, noem maar op, wordt op een eenvoudige manier onder de aandacht gebracht."

"Wij hebben blijkbaar al die miserie en problemen nodig om ons goed te voelen. Als je ziet hoeveel slechter andere mensen eraan toe zijn in de ongevallenrubriek en misdrijven uit de krant dan voel je jezelf misschien een beetje beter. Ooit hebben enkele journalisten eens een krant willen maken met alleen maar goed nieuws. Je raadt het al! Binnen de kortste keren waren ze failliet. Mensen spiegelen zich graag aan ellende en ongelukken."

Terwijl ze druk in de weer zijn om hun meningen te ventileren over tv en media komt ineens Sammy terug binnen met een prachtige Indiase vrouw naast zich. Samir stelt haar voor als Abha, wat eigenlijk glanzende schoonheid betekent en ze doet haar naam alle eer aan. Ze is actrice van beroep. Als ze de groep begroet met een zachte 'namasté' groet vallen bij enkele deelnemers hun mond open van verbazing. Ze zien opnieuw die felle ogen van die bedelares die daar straks zo maar is komen binnen vallen. Ze haalt ostentatief een bundel roepies uit haar handtas en zegt met een milde glimlach.

"Thanks for your charitable donations."

Abha stelt voor om hun giften terug te geven, of het bedrag aan een liefdadigheidsorganisatie te geven. Ze stemmen er allemaal mee in om het weg te schenken. Wat een transformatie! Ze kunnen het bijna niet geloven dat die gebogen bedelares van daarstraks en deze prachtige vrouw een en dezelfde figuur zijn. Ondertussen projecteert Samir het volgende beeld op het scherm met links een afbeelding van Abha als bedelares en rechts Abha als schitterende actrice met daaronder de tekst:

Oordeel niet!

(Vaak zit je er volledig naast)

In het vervolg als we al te vlug klaar staan met ons oordeel, denk dan bij jezelf 'Abha niet', of oordeel niet. Daarstraks was Abha een arme, vuile bedelares waar we compassie mee hadden; nu is ze een prachtige actrice waar we volbewondering naar kijken. Wat we met Abha hebben gedaan doen we constant met onze medemens.

Ongelooflijk hoe snel we oordelen over anderen zonder dat we ze van haar of pluim kennen. Soms gebeurt dat met collega's die we zogezegd al jaren kennen, tot we die man of vrouw eens in een andere context leren kennen en dan pas totaal andere facetten ontdekken bij Jan of Sofie.

Wie oordeelt, is bevooroordeeld!

Wie oordeelt, maakt zijn eigen wereld kleiner.

Wie oordeelt, zoekt het verschil i.pl.v. de eenheid.

Hoe sneller je met je oordeel klaar staat, hoe meer bevooroordeeld je bent en wat velen niet beseffen hoe kleiner je wereld wordt. Hoe meer je oordeelt, hoe meer je blijft zitten op de rots van je eigen gelijk. Direct een mening hebben over iemand of een situatie lijkt dat je bij de zaak bent, dat je kort op de bal speelt zoals dat heet, maar eigenlijk neem je beter eerst een beetje afstand. Schort je oordeel een tijdje op en onderzoek rustig de feiten als dat even kan. Misschien oordeel je dan beter niet. Door onze opvoeding, ons wereldbeeld, onze morele normen leven wij in ons eigen coconnetje, onze comfortzone die we 'normaal' vinden. Alles wat daar vanaf wijkt, wordt scheef bekeken. Wie zich anders gedraagt dan wij verwachten, krijgt het etiket 'niet normaal'.

Dus nogmaals welkom in India, het land van de 'niet normale mensen'. Alleen hiervoor is jullie reis naar India goud waard. Hier vind je al wat ongewoon is en val je van de ene verbazing in de andere. India is een land van uitersten. Miljoenen bedelende sukkelaars uit de onderste kasten en schatrijke, miljonairs met maradjha allures bevolken dit land. Het schoonste en tegelijkertijd het lelijkste wat je waarschijnlijk ooit gezien hebt.

"Genoeg voor vandaag" zegt Sven. Samir zet de 'beamer' stil en ze gaan beide naar Abha en de rest van de groep. De meeste willen wat graag een selfie maken met Abha, die nu een beetje de filmvedette speelt uit Bollywood. Toen ze daarstraks binnenkwam als slordige en vuile bedelares is niemand op het idee gekomen om een selfie te vragen. Het 'kan verkeren' zei Bredero.

11 Jaipur, de Roze stad

In de late namiddag vertrekken ze met de bus naar Jaipur, een goede vier à vijf uur rijden van Agra. Ze krijgen letterlijk een ontvangst met veel toeters en bellen in een sjiek hotel net buiten de oude stad. In de ontvangstruimte krijgen ze van meisjes in de typische, traditionele klederdracht een speciaal drankje. Het onthaal geeft hen een blij en feestelijk gevoel.

Alleen Paul en Sylvia zijn er even niet bij. Zij hebben vanuit de bus een aparte, Indische decoratie zien hangen tegen een witte muur. Ze willen die speciale versiering even van dichterbij bekijken en zeker ook filmen. Het is gelukkig maar tweehonderd meter ver verwijderd van het hotel. Ze zijn vlug uit de bus gesprongen en gaan op stap. Enthousiaste kinderen langs de straat begroeten hen maar laten hen gelukkig wel met rust. De 'decoraties' worden tegen de witgekalkte muur geplakt door twee jonge meisjes. Voor hen op de stoep staat een grote platte kom vol koeienstront. Met hun blote handen scheppen ze de drek uit de kom en vegen die in dikke lagen tegen de witte muur. Er hangen zo al drie ferme koeientaarten tegen de omheining. De bedoeling is om de uitgesmeerde pannenkoeken te laten droogbakken in de felle zon. Als de strontpannenkoeken goed doorbakken zijn, worden ze verwijderd en dienen als brandstof voor hun koolvuurtjes om eten op klaar te maken.

Om zijn Sylvia een beetje te plagen, die zich zorgen maakte over het vuile werk van die koeienstrontmeisjes, zegt Paul zo langs zijn neus weg:"Vanavond krijgen we volle rijst geparfumeerd met koeienshit. Smakelijk!"

Sylvia vindt het niet grappig. Na het avondmaal komen ze samen in de vergaderzaal achter de lounge. Samir zit klaar met een aantal klankschalen voor zich. In lotushouding wacht hij geduldig tot iedereen zijn plaats heeft gevonden. Dan tikt hij met een aanstrijkstok tegen een van de schalen die galmt en zindert met een trillende, hoge toon. Eén na één laat hij de schalen weerklinken. Ze vullen de vergaderzaal met een aangename energie. Het is net alsof die klanken de ruimte zuiveren en met warmte vullen. Samir zijn klankschalen- sommige noemen ze geneesschalen of geneeskommen- zijn afkomstig uit Tibetaanse, boeddhistische kloosters rond de Himalaya. Oorspronkelijk werden ze gebruikt bij meditatieoefeningen en voor klankschaaltherapie.

Samir bespeelt tegelijkertijd verschillende schalen tot ze samen zingen. Handig maakt hij gebruik van een klopper of strijkt de randen aan met zijn vingers. Als de laatste tonen zacht verdwijnen, staat Sven recht en zegt: "Vanavond willen we even checken of jullie een boodschap hebben aan onze oefeningen om het trillingsgetal te verhogen. Wij willen horen van jullie welke oefeningen de moeite waard zijn en eventueel welke niet en vertel ons liefst ook waarom dat zo is."

Sander veert recht en begint:"Als boswachter zit ik alle dagen, soms tot 's nachts, in de bossen en de vrije natuur. Ik heb mij nog nooit ongelukkig gevoeld in het bos. Integendeel, als ik ooit miserie had of verdrietig was, vluchtte ik steeds het bos in en was het net of die levende natuur mij kon genezen. Ik zou harmonische geluiden uit de natuur willen aangeven als beste middel om je trillingsgetal te verhogen. Voor mij zijn die geluiden, vooral de zang van vogels, het mooiste wat ik tot nu toe gehoord heb. Ik ken elke vogel aan zijn zang of roep. Het zijn mijn vrienden. Zingende vogels maken mij gelukkig. De zang en roep van een lijster klinkt voor mij zo mooi als het bazuingeschal van Händels alleluja.

Een lijster fluit onbevangen en complexloos uit volle borst en bazuint zijn levensgeluk uit zodat heel de wereld het horen kan. Als mensen uit volle kracht zouden zingen zoals vogels zonder voorbehoud en de wereld laten horen: hier ben ik zoals ik ben, zouden ze veel gelukkiger zijn. Oh ja, ik heb de goedkoopste remedie voor al die stresskonijnen en depressieve mensen uit onze moderne samenleving: laat ze met mij een week lang door de bossen trekken en al hun problemen zijn opgelost."

Ze kennen Sander, de 'bosmens' ondertussen wel, met zijn soms extravagante uitspraken,. Niettemin, blijven ze verbaast luisteren naar zijn enthousiaste lofzang over vogels.

Jo kan als muziekleraar natuurlijk alleen maar beamen dat muziek hét middel is om meer mens te worden."Muziek spelen en beluisteren", zegt hij,"is een groot stuk van mijn leven. Er zijn weinig dingen in het leven die mij beter in een hogere sfeer kunnen brengen dan muziek. Ik heb in mijn leven al vaak geweend van ontroering door het luisteren naar muziek van Mozart of Beethoven. Zij voeren mij ergens naar mijn uiterste grenzen en brengen mij in een subtiele wereld. Vooral Mozart met zijn opgewekte muziek doet mij dansen van binnen."

Mieke, zijn vrouw en kleuterjuf die samen met Jo in het kerkkoor zingt, vindt dit ook. Voor haar is muziek de sleutel om je trillingsgetal te verhogen. Ze vraagt zich trouwens af of geuren, vooral parfums ook geen effect hebben. Ze voelt zich soms gewoon 'high' bij geuren van kruiden zoals tijm, marjolein of van bloemen zoals rozen, sneeuwbal of seringen.

Wendy durft eigenlijk niet luidop zeggen wat haar écht in vervoering brengt. Maar omdat Mieke het over geuren heeft kan zij met haar parfumwinkel niet achterblijven. "Ja, ik heb dat soms ook, als ik nieuwe parfums moet uitproberen. Maar ik denk dat mijn trillingsgetal echt omhoog schiet als ik bij stevige muziek kan dansen tot ik buiten adem ben. Soms ga ik zo op in mijn dansen dat ik letterlijk niet meer weet waar ik sta. Alles draait in mijn hoofd en ik zweef en wou dat dit gevoel eeuwig kon blijven duren."

"Als ik jou zie dansen," zegt Theo, "weet ik dat je volledig op gaat in die dans en dat is echt mooi om zien. Alleen jammer, ik kan dat niet".

"Dat voeding een belangrijk effect heeft op onze gezondheid," zegt Luc, "kan ik als arts alleen maar bevestigen. Of ik een beter mens, een 'hoger mens', ga worden door meer vegetarisch te eten is voor mij helemaal niet zeker. Ik vind trouwens die oefeningen om je voedingskwaliteit zelf te beoordelen door ze tegen je lichaam te houden al te belachelijk. Laten we ernstig blijven. Als het zo simpel was, werden we allemaal honderd jaar."

Dora, zijn vrouw, voelt zich nog slapjes en heeft niet veel zin om op Sven zijn vraag te reageren. Ze zou liever gaan rusten op haar bed om een beetje te bekomen van de inspanningen. Ze wuift de vraagt van Sven weg met een flauwe handbeweging. Zo van: laat mij even met rust. Liever nu niet.

Lea vindt dat intensief en langdurig sporten haar meer bijbrengt dan muziek en beter eten. "Als ik kon," zegt ze, "zou ik nu liever met mijn paard door de bossen jagen. Dan voel ik mij zo vrij als een vogel. Nat bezweet thuis komen en dan douchen, geeft mij een heerlijk gevoel. Meer moet dat niet zijn voor mij."

"Ik veronderstel dat al die aanbevelingen wel iets zullen bijdragen om ons trillingsgetal te verhogen. Maar voor mij", zegt Paul, "blijft je diep dankbaar voelen het meest effect te hebben." Hij aarzelt even en voelt zich licht gegeneerd zodat hij niet durft te zeggen wat hij eigenlijk wil. Maar de zachte blik van zijn Sylvia geeft hem de nodige steun om toch verder te gaan."Als je echt dankbaar bent voor alle weldaden die je in je leven ontvangt", gaat hij verder,"voel je je sterk verbonden met alles wat leeft en zelfs met de hele kosmos. Mogen leven en alles ervaren is een geschenk. Mogen meespelen in deze grandioze symfonie van het leven maakt mij blij. Het zien van een mooie zonsondergang is voor mij soms genoeg om neer te knielen op de grond uit pure dankbaarheid en dan voel ik mij intens gelukkig."

Zelfs Alex, de nuchtere zakenman, luistert aandachtig en voelt wel dat Paul meent wat hij zegt. Zal wel een overgevoelig kunstenaarstype zijn, denkt hij.

"Ik vraag mij af," begint Sylvia, "of het zoeken naar schoonheid geen beter middel is om in hogere sferen terecht te komen. Ik voel mij anders als ik in musea schilderijen bewonder, muziek beluister, meesterwerken van de bouwkunst zoals de kathedralen bezoek, of gewoon poëzie lees. En als ik heel eerlijk ben, zou ik zeggen dat zelfs een mooi designstuk, of een prachtige tekening maken, mij nog meer deugd doet. Als ik iets moois gemaakt heb, straal ik en ben ik blij als een kind en laat mijn werk zien aan Paul. Als hij dan ook enthousiast is, maakt mij dat dubbel zo blij."

Theo weet niet goed hoe hij het moet aanbrengen in de groep. Al die voorgestelde ideeën van Sven, buiten muziek dan, interesseren hem niet zo veel. Hij zou liever zichzelf verliezen in een wiskundig probleem waar hij intensief uren kan naar zoeken om dan uiteindelijk een oplossing te vinden. Hij had net "Apologie van een wiskundige" van de beroemdste Engelse wiskundige G.H. Hardy gelezen die vooral de schoonheid van wiskunde verheerlijkt. Theo grijpt plotseling naar zijn broekzak en haalt zijn smartphone boven. "Kijk, zegt hij, weten jullie wat dit is? Voor jullie is dit een 'gewone' gsm, maar voor mij is dit een brok pure wiskunde. Jullie zouden verbaasd staan als je zou beseffen hoeveel duizenden blz wiskundige formules en berekeningen aan de basis liggen van dit toestel. Ik ben gefascineerd door getallen.

Zoals Pythagoras al wist, ze beheersen de hele kosmos van oneindig groot tot oneindig klein. Wij hebben niet het minste besef hoe groot de wereld is van de natuurlijke getallen. Stel dat je op een groot blad papier in de breedte een zeer groot getal opschrijft. Misschien kan je het al niet meer lezen want de meeste mensen kennen geen getal groter dan een biljoen met twaalf cijfers. Veronderstel dat je dat getal met zichzelf vermenigvuldigt, dat is m.a.w. dit getal tot de tweede macht. Maar je zou even goed dit groot getal als exponent kunnen gebruiken. En uiteraard niemand belet jou om dit nieuwe getal weer tot diezelfde macht te verheffen en ga zo maar door. Al onze getallen verdwijnen in het niet bij deze monstergetallen. Onze gebruikelijke grote sommen zoals bijv. de begroting van de VS zijn prutsgetallen vergeleken met die supergrote getallen die bijlange nog niet aan de oneindigheid raken.

En uiteraard kunnen we dit spelletje evengoed spelen met alle decimale getallen tot in het oneindig kleine. Je weet wel een nul, komma en dan tientallen nullen en uiteindelijk een cijfer. Zeg maar een uitvergrootte versie van de beruchte uitspraak van de wielrenner Alberto Contador met zijn 'zero zero zero zero zero zero.... cinco gramos' clenbuterol."

Ze moeten even lachen met Theo zijn Spaans accent, waarmee hij Contador nabootst.

Theo merkt wel dat de meesten helemaal niet mee zijn met zijn wiskundig verhaal. Hij denkt, ach ik gooi hier toch maar parels voor de zwijnen. Maar als Sven ineens vraagt:" Hoe kan jouw fascinatie voor wiskunde je trillingsgetal verhogen", is hij even in de war, herpakt zich dan en zegt:"Het klinkt misschien onnozel, maar ik voel mij groeien als ik een complex wiskundig probleem na lang zwoegen kan oplossen. Ik zal meer zeggen, het geeft een gevoel van euforie als ik inzicht verwerf in die subtiele verbanden. Zoals Wendy ooit zei:"Jij bent volledig weg als je je vastbijt in een wiskundig probleem. Het is net alsof ik dan niet meer besta en dat jij verdwijnt in een aparte wereld."

"Wat heb ik daar nu aan of mijn trillingsgetal iets hoger of iets lager is." zegt Alex. Stel dat je dit al zou kunnen veranderen. Ik zie er het nut niet van in en ga er mij verder ook niet mee bezig houden. Maar af en toe zijn die oefeningen een gezellige bezigheid en amuseren we ons wel."

Zijn vrouw Michelin zit een beetje aan een juweel in haar halshanger te frunniken. "Ik heb ooit gelezen dat mensen zich beter voelen als ze edelstenen dragen," zegt ze. "Kijk, deze smaragd zou mij gezonder moeten maken. Daarom heb ik hem indertijd gekocht. Als edelstenen ook ons trillingsgetal kunnen verhogen, ben ik toch goed bezig." Ze steekt haar armen even omhoog om goed haar gouden armbanden met ingelegde edelstenen te tonen. "Mijn vriendin", gaat ze verder, "heeft zelfs speciale Tesla-trillingsplaten gekocht die ook je gezondheid zouden bevorderen. Ze heeft veel last van migraine en dan gaat ze in bed met haar hoofd op die plaat liggen. Zij beweert dat haar hoofdpijn, dank zij de hogere trillingen die door die platen worden uitgezonden, verdwijnt."

Ze richt zich naar Sven en vraagt:"Is die saffier waar jij het over had in onze introductievergadering ook een middel om ons trillingsgetal te verhogen?" Sven lacht en zegt:"Misschien wel. Zorg dat je hem wint dan kan je het zelf ondervinden."

"Kunnen we ons trillingsgetal niet verhogen gewoon door minutenlang stil te blijven zitten en aan niks te denken", zegt Miel. Ik doe dat soms en dat geeft mij een vredig gevoel. Ik heb door die oefening geleerd dat ik goed gezelschap ben voor mijzelf. Mijzelf tegen komen in de doodse stilte van de nacht maakte mij vroeger bang. Nu voel ik mij daar goed bij."

Liza is de laatst in de rij. Zij vraagt zich af: "Is andere mensen helpen ook geen goed middel? Als ik voor Sanne ons kleinkind zorg, voel ik mij voldaan en blij. Zelfs voor onze hond zorgen, of voor de planten in onze tuin, vind ik rustgevend. Of mijn trillingsgetal daarmee omhoog zal schieten weet ik niet."

Sven staat recht en is blij met hun antwoorden: "Bedankt allemaal voor jullie eerlijke reacties. Morgenavond is er geen sessie en zijn jullie volledig vrij. Maar overmorgen zullen we voor hen die er zin in hebben een korte initiatie geven in meditatie, de allerbelangrijkste methode om je trillingsgetal te verhogen. Zoals steeds wie geen zin heeft om deel te nemen, mag gerust iets anders doen. Als toemaatje krijgen jullie nu nog een schaalconcert van Samir met zijn klankschalen. Je kunt het ook een slaapconcert of een wiegenlied voor volwassenen noemen. Samir strijkt met een soort trommelstok tegen de wand en vult de ruimte met heilige klanken. Na de klanktherapie gaan ze allemaal met een glimlach naar hun kamer.

***

Jaipur is geen kleine stad, ze telt meer dan één miljoen inwoners en is de hoofdstad van Rajasthan. Praktisch elk gebouw in het oude stadsgedeelte is in het roze geverfd. De maharadja heeft indertijd de opdracht gegeven de hele binnenstad roze te verven. Dat 'roze' moet je nu niet meer al te letterlijk nemen. De meeste gebouwen zijn eerder vuil en hebben een flets roze tint of zijn zelfs bijna oranje gekleurd.

Als ze de roze stad binnenrijden heerst er een drukte van jewelste en niet alleen van auto's en tjoektjoeks. Ze belanden in een openbare dierentuin waar olifanten, kamelen, ossen, kippen, varkens, schapen alles vrij rond loopt en die beesten hebben geen knipperlicht als ze ineens uitwijken. Maar de olifanten en de kamelen zijn wel mooi versierd. Daar maken ze werk van.

Hun eerste bezoek van de dag wordt de Hawa Mahal, ook wel het 'Paleis der Winden' genoemd. Het uit roze en rode zandsteen opgetrokken en prachtig gedecoreerde gebouw is zo wat het symbool geworden van de Roze stad Jaipur. Het smalle paleis heeft aan de voorkant zo maar 953 open niches of kleine ramen die het geheel het uitzicht geeft van een honingraat. Het gebouw is slechts één vertrek diep en is dus niet veel meer dan die indrukwekkende gevel. De open ramen en de fonteinen op de binnenkoeren zorgden vroeger voor een koele wind voor de aanwezige vrouwen van de Maharadja. Door het purdahsysteem uit de moslimtijd van toen mochten de vrouwen geen fysiek contact hebben met andere mannen en moesten ze hun lichaam bedekt houden.

In de hawa Mahal hadden ze het voordeel dat ze door die open niches naar het straatbeeld konden kijken. Het paleis werd door de vorst speciaal gebouwd voor zijn haremvrouwen om hen de kans te geven de jaarlijkse parade te zien zonder zelf gezien te worden. Ze kunnen het paleis alleen van aan de overkant van de straat bezichtigen en dat weten de souvenirverkopers, of de mannen die tuktuks of fietsrikjas aanbieden, maar al te goed.

Ze worden belaagd door een zwerm prullaria-verkopers die alle verkooptrucs onder de knie hebben. De verkopers blijven gewoon aanklampen en aandringen of duwen spullen op je arm die je niet gevraagd hebt. Vaak proberen ze iemand te omringen met vier of vijf verkopers tegelijkertijd zodat je bijna niet meer weg kunt tot je iets gekocht hebt. Ze hebben iets van een horde steekmuggen. De enige remedie is: niet antwoorden, niet kijken en gewoon doorlopen. Als toerist moet je wringen, trekken en duwen om door al die erg opdringerige verkopers te geraken om een foto te kunnen maken van het paleis.

Een oudere, vriendelijke man biedt hen een betere plek aan om een mooie foto te maken. Ze moeten daarvoor wel wat hoger in een zijstraat komen waar toevallig zijn winkel is met edelstenen, een zgn. gemshop. Om hem te plezieren neuzen ze er even rond en trekken dan verder want om tien uur moeten ze aan de bus zijn. Voor de middag krijgen ze nog een openlucht show: poppenkast voor volwassenen. In een park staat een houten decor en daartussen lopen kleurrijke figuren met poppen van ongeveer een halve meter groot. Eerst geeft een sikh een demonstratie hoe je een tulband rond je hoofd moet wikkelen. Hij haalt de tulband van zijn hoofd en rolt hem af tot een sjaal van wel zes meter lang. Even je tulband rond je hoofd draaien tot hij fatsoenlijk in elkaar zit is zo maar geen bezigheid van een paar minuutjes. Daar is echt werk aan. Hij krijgt applaus en verdwijnt achter de coulissen en komt opnieuw te voorschijn, niet met een pop, maar met een houten namaakkameel.

Hij laat het beest lopen en springen tot het koddige en grappige sprongen maakt. Al de poppenspelers staan achter het lage decor en zijn goed zichtbaar voor de toeschouwers. Ze spelen dus niet vals achter de schermen. Je kunt hun vlugge handbewegingen om de poppen te doen dansen goed volgen. Ondertussen speelt een orkestje van fluiten en trommels muziek en schreeuwt een verteller met schelle stem het verhaal waar ze geen jota van verstaan. Het hele spel is wel mooi om enkele kleurrijke foto's van te nemen, maar vraag hen niet waarover de opvoering eigenlijk ging.

Na de middag komt het hoogtepunt van de dag: een olifantenrit met een bezoek aan het Amberfort en aan het olifantenpark. Paul en Sylva hebben Sven laten weten dat ze passen voor de olifantenrit. "Ik ga jullie pleziertocht niet bederven door nu uit te leggen waarom wij niet mee gaan", zegt Paul,"dat doen we later wel."

De olifanten staan achter elkaar en houden met hun slurf netjes de staart van hun voorganger vast. Ze zijn letterlijk van kop tot teen mooi versierd met allerlei bloemmotieven en kleurrijke figuren. Vooral de grote flaporen zijn echt beschilderde kunstwerken geworden. Zelfs hun tenen werden gekleurd in paars of vuurrood. Over hun rug hangt een bloedrode doek met zwart gele franjes. Hoe raak je zo maar op een olifant met een schofthoogte van drie meter?

Circusartiesten laten zich door de olifant met hun slurf naar boven brengen en kruipen via zijn slagtanden verder tot ze veilig in zijn nek, vlak achter zijn oren, zitten. Voor de toeristen werd een speciaal platform gebouwd waar ze via trappen op kunnen klimmen. Ze schuiven telkens met vier aan om in een soort houten bak te kruipen die op de rug van het lastdier werd vastgesjord. Ze zitten per twee zijwaarts met de benen naar buiten.

De eerste vier Alex, Simone, Lea en Sander zitten samen. Alles bij elkaar een stevige lading van 50 kg voor de houten bak plus het gewicht van vier personen. Daarenboven zit er nog de begeleider met een rode tulband, zeg maar de chauffeur van dit zware voertuig, in de nek vlak achter de oren. Ook de toeristenolifant doet dus zijn titel van 'lastdier' alle eer aan. Met die levende vracht begint hij aan een steile tocht langs het fort.

Als Sander een selfie wil nemen, reageert de begeleider heftig. "No photo!" Ook de omstanders beneden aan het platform mogen geen foto´s maken van de olifanten, want dat doen de Indiërs liever zelf. Zo kunnen ze na de rit een prachtige souvenir verkopen aan de toeristen waar ze boven op de olifant paraderen.

Simone voelt zich niet lekker en verschiet ervan dat ze zo hoog van de grond zit. Daarbij komt nog dat als die olifant beweegt ze vreemde, schokkende bewegingen krijgt van links naar rechts en van voor naar achter. In hun draagbak hebben ze wel een plank als steun voor hun voeten en een dik zeel of een staaf op heuphoogte om te beletten dat ze eraf zouden donderen.

Simone houdt zich krampachtig vast om niet onder de dikke koord door te schuiven. Haar voeten zoeken wat steun op de rug van de olifant die vol zit met heel stugge haren. Zij zitten blijkbaar op een oud en traag exemplaar, want enkele honderden meters verder worden ze al ingehaald door de overige olifanten.

Miel, Lisa, Luc en Dora zitten op een vrij grote jumbo die stevig voort sjokt. Als hun olifantenstier in de buurt komt van enkele bomen wil hij ineens niet meer verder en tracht hij met zijn slurf van de bladeren te snoepen. De begeleider roept en tiert maar het beest heeft blijkbaar geen zin meer om verder te gaan. Ze worden ingehaald door de andere en de begeleider roept een en ander naar zijn collega en zoekt zijn gsm. Hij draait zich even om naar zijn passagiers en zegt doodleuk dat de olifant niet meer verder wil. Ze zullen met een ladder komen om hen eraf te halen.

Blijkbaar is het niet de eerste keer dat deze olifantenstier niet verder wil. Een camionette komt aangereden en ze schuiven een ladder tegen de olifant om hen te bevrijden. Vooral Dora is echt in paniek als ze uit de bak op de ladder moet stappen. Ze krijgt gelukkig steun van boven van haar man Luc en van de chauffeur van de camionette en de kornak om veilig op de grond te komen. Ze zullen te voet verder moeten naar het verzamelpunt bij het olifantenpark.

Ze mogen nog van geluk spreken. Het kan veel erger want die grote, brave 'loebassen' van olifanten kunnen erg agressief zijn, vooral de mannetjes als ze in hun hitsige periode zijn. Zo werd onlangs in Thailand een begeleider vertrappeld en is de olifant de jungle in gevlucht terwijl twee toeristen nog op de rug van het dier zaten. Men heeft de olifant met zijn Russische toeristen pas drie kilometer verder teruggevonden. Het dier werd verdoofd, waarna de toeristen omlaag konden klimmen.

In een poging om de spanning te breken zegt Miel:"die olifantenbegeleider zegt dat wij op een mannetjesolifant hebben gezeten, wel waaraan kan ik dat zien? Het beest heeft geen balzak met ballen." Dat die ballen bij een olifant diep van binnen aan de basis van de penis zitten, kan Miel natuurlijk niet weten. Paul en Sylvia zijn op hun eentje het Amberfort gaan bezoeken. Het is één van de meest toeristische plaatsen in India. Het is een steile wandeling bergop maar het uitzicht is prachtig. Ze schuiven aan tussen de overige bezoekers en wandelen door het ‘spiegelpaleis’ en de talrijke nauwe gangetjes. In het witte marmer van de muren werden andere kleuren marmer ingelegd zodat er allerlei mooie patronen en zelfs bloemen verschijnen. Tussen die sierstukken werden vele, kleine spiegeltjes gelegd waarin het licht reflecteert. Ze kunnen mooie souvenirfoto's nemen van Indiase, ‘fotogenieke’ vrouwen met historische kledij, tenminste als ze met de nodige roepies zwaaien.

Ze zijn net op tijd terug aan het olifantenpark om aan te sluiten bij de rest van de groep. Na afloop van de rit mogen de toeristen de dieren voederen. De parkmedewerkers hebben genoeg bamboe in voorraad en iedereen die het wil mag dit lekker voedsel geven. Het levert leuke foto's op. Vooral als de olifanten met hun slurf al ruikend naar je toekomen op zoek naar de bamboe en deze zo snel mogelijk uit je handen trekken. Ze krijgen een extra olifantenshow. Eerst laten ze enkele olifanten een match voetbal spelen. Erg vinnig zijn de logge spelers wel niet, maar als ze de zware bal een jel geven, vliegt hij wel een eind verder en hobbelen ze er opnieuw achteraan. Ondertussen roepen de begeleiders, zeg maar de olifantencoaches, allerlei bevelen. In de stofwolken tussen hun dikke poten zie je nog met moeite waar de bal is. Als een van de slurfdieren de bal tussen twee palen dropt, is de match beslist.

Een man laat zowaar een olifant schilderen door hem voor een groot wit bord op een staander met een penseel te laten tekenen en schilderen. De begeleider sopt het penseel in een verfpot en steekt het in de slurf van Suda, zoals de schilderende olifant heet. Suda trekt zeer beheerst haar eerste penseeltrekken over het witte doek en geeft de lege borstel terug aan haar begeleider die deze opnieuw in de verf sopt en terug in de slurf steekt. Zo schildert Suda verder, stap voor stap en ongelooflijk maar waar ze zien stilaan het silhouet van een jonge olifant verschijnen op het doek. Traag maar zeker werkt Suda haar kunstwerk af. Ze voegt er op het einde zelfs twee gekleurde rozen aan toe die zij in het slurfje van het geschilderd babyolifantje steekt.

Trots neemt de begeleider het meesterwerk van de ezel en verkoopt het aan de meest biedende toerist. Dat ook dit kunststuk niet zo maar van zelf tot stand kwam, maar wel door intensieve training en vooral door veel tikken uit te delen op de flaporen, op zijn slurf of zelfs door prikken te geven als hij een fout maakte, vertelt de mahout er niet bij. Miel hoort van een Engelse toerist naast hem dat er niet alleen olifanten, maar ook al honden en dolfijnen zijn die kunnen tekenen of schilderen. Maar die schilderende honden en dolfijnen hebben dat niet geleerd door ze te straffen maar door doelgerichte beloningen uit te delen. Misschien is dat bij die olifanten ook zo.

12 Slangen bezweren

 Ze beginnen hun dag met een bezoek aan het grootste stenen observatorium ter wereld, Jantar Mantar. Het is opgericht, door Sawai Jai Singh (1688 -1743), de toenmalige koning van het gebied die van de versterkte stad Jaipur zijn hoofdstad maakte. De koning was bezeten door wetenschap, vooral wiskunde, astronomie en technologie. Zijn museum in open lucht bestaat uit negentien instrumenten om de zonnetijd juist te meten, eclipsen te voorspellen, de juiste positie van sommige sterren en de omloop van onze planeten te bepalen. De meeste instrumenten werken nog steeds. Bij de grootste zonnewijzer, die 27 m hoog is, kan men de schaduwlijnen zien voortbewegen aan een snelheid van 1 mm per seconde of zes cm per minuut. Het instrument geeft de precieze tijd aan met een foutmarge van 2 seconden.

Op een rustige plek in de schaduw geeft Sven wat meer uitleg. "De vooroordelen tegen India zoals een vuil, smerig, achterlijk en onderontwikkeld land kan ik niet wegwerken. Veel van die vooroordelen zijn grotendeels ook nog altijd waar. Dat hebben jullie al zelf ondervonden. Maar, dat dit immense land enorm heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van de mensheid kan men niet ontkennen. Dit openlucht museum is daar een mooi voorbeeld van.

Het Indische centrum van wetenschap in Bhinmal beïnvloedde de astronomie niet alleen in de Arabische wereld, maar ook in de Chinese en de Europese. Wisten jullie bijvoorbeeld dat onze zogezegd Arabische cijfers waar nu praktisch heel de wereld mee rekent, afkomstig zijn van de Indiërs en niet van de Arabieren? Die laatste hadden trouwens andere cijfers en getallen, maar ze hebben de Indische cijfers overgenomen en naar het westen gebracht. We zouden eigenlijk beter spreken van Indisch-Arabische cijfers i.pl.v. Arabische cijfers. Voor die tijd rekenden wij hier nog met het Romeinse getallensysteem dat weinig praktisch was en zelfs niet eens het getal nul kende".

"Het getal nul," komt Theo tussen,"is trouwens een van de grootste uitvindingen in de wiskunde en is ook een uitvinding van de Indiërs, nl. van Brahmagupta, een Indiase wiskundige en astronoom uit de zevende eeuw na Christus." Hij wist al dat de maan dichter bij aarde staat dan de zon en dat de aarde een bol is. Hij was ook de eerste die algebra gebruikte met lineaire en vierkantsvergelijkingen om astronomische vraagstukken op te lossen. Het is trouwens dank zij hem dat de Arabische wereld kennis van de Indiase wiskunde en astronomie heeft gekregen.

Het invoeren van het getal 'nul' is misschien wel de grootste doorbraak in de wiskunde die de mensheid ooit heeft gekend. Mensen waren gewoon om te tellen met concrete dingen zoals: één schaap, twee schapen, drie schapen, enz. Niemand kreeg het in zijn hoofd om 'nul' schapen te tellen. Het idee 'nul' ontstond pas toen de Brahmagupta negatieve getallen introduceerde en die optelde met positieve getallen. Concreet: als je een schuld hebt van drie schapen (-3) en je moet die schuld aflossen door je totaal bezit van drie schapen (+3) terug te geven dan heb je drie schapen min drie schapen of geen enkel schaap meer (3-3=0). Niemand kwam voor de zevende eeuw na Christus tot de conclusie: nu heb ik nul schapen. Voor ons klinkt het belachelijk eenvoudig, maar het heeft dus letterlijk eeuwen geduurd vooraleer de mensheid het getal nul begreep. Als kinderen leren tellen zijn er nog veel die het abstracte begrip nul in het begin erg moeilijk snappen. De nul heeft bovendien een onvervangbare betekenis in ons positioneel talstelsel. De nul bepaalt als plaatsopvuller in een getal de waarde van de overige cijfers in het getal. Schrijf maar eens een nulletje te weinig in de berekening van je wedde en je krijgt 220€ op je rekening in plaats van 2020€."

Een Indisch Wiskundig Wonder Srinivasa Ramanujan (1887-1920)

De moderne wiskunde heeft veel te danken aan het Indisch, wiskundig magisch genie, Srinivasa Ramanujan. Zeer merkwaardig is het feit dat hij eigenlijk geen degelijk schoolse opleiding heeft genoten. Hij slaagde zelfs in geen enkel schoolexamen en probeerde in zijn levensonderhoud te voorzien met een onbeduidend baantje als klerk in Madras. Hij was zo gefascineerd door wiskunde dat hij alle andere vakken verwaarloosde. Hij leerde zichzelf wiskunde uit gekregen handboeken.

Volgens Michio Kaku, een Amerikaans natuurkundige, is de grote tragedie van zijn leven geweest dat hij zoveel tijd heeft verspild aan het opnieuw ontdekken van bekende wiskundige stellingen en formules. Omdat hij geen degelijke wiskundige opleiding had genoten, ontdekte hij allerlei formules die jammer genoeg al lang bestonden maar waar hij helemaal geen weet van had. Beroemd zijn de notitieboekjes van Ramanujan waarin hij zijn ontdekkingen, meestal zonder bewijs, noteerde.

Toen hij zesentwintig was, schreef hij brieven naar een drietal Engelse wiskundigen waaronder de befaamde Prof Godfrey Harold Hardy van Oxford en Cambridge. Hardy, gekend van zijn getallentheorie en wiskundige analyses, die later in zijn boek de schoonheid van de wiskunde zou bezingen in 'A Mathematician's Apology', erkende het grote wiskundig talent van deze jonge Indiër en haalde hem naar Cambridge. Harold werd zijn mentor en Ramanujan produceerde onder zijn leiding een enorme hoeveelheid wiskundig werk. Volgens Richard Askey, hoogleraar wiskunde in Wisconsin, die zijn "Lost Notebook" uit zijn laatste jaar van commentaar voorzag, produceerde hij in zijn laatste levensjaar evenveel als een groot wiskundige in zijn hele leven. De ietwat wereldvreemde Indiër leefde volgens strikt religieuze regels, was vegetariër en had een wankele gezondheid.

Toen Hardy hem op zekere dag eens aan zijn ziekbed in Putney bezocht, zei Hardy: "Ik ben met taxi nr. 1729 gekomen. Het lijkt mij een tamelijk saai getal. Hopelijk is dit geen ongunstig voorteken". "Neen, integendeel," was het antwoord van Ramanujan, "het is een zeer interessant getal want het is het kleinste getal dat op twee verschillende manieren als de som van twee derdemachten kan worden uitgedrukt:

1729 = 1 tot de derde macht + 12 tot de derde macht of 1+1728

en

1729= 10 tot de derde macht + 9 tot de derde macht of 1000+729

Sindsdien wordt in de getaltheorie de kleinste getallen die op 'n' verschillende manieren als de som van twee derdemachten kunnen worden geschreven 'taxicab numbers' genoemd.

Ramanujan liet een grote hoeveelheid ongeordend materiaal na met vele originele stellingen. Omdat hij geen formele wiskundige opleiding had gekregen, gaf hij meestal geen bewijzen bij zijn stellingen. Hij dankte zijn intuïtief vermogen aan de godin Namagiri die hem in zijn dromen inspireerde. Ramanujan zei ooit":An equation for me has no meaning, unless it expresses a thought of God." De man was zo bezeten van wiskunde dat hij er overal en altijd mee bezig was, zelfs ’s nacht of tijdens het eten en zelfs op zijn sterfbed. In totaal heeft Ramanujan meer dan vierduizend stellingen nagelaten.

Pas veel jaren later werden zijn aantekeningen geordend en bewezen door Bruce C. Berndt en zijn medewerkers. De naar hem genoemde Ramanujan-functie is tegenwoordig van belang in de supersnaartheorie. Deze functie verklaart waarom er, als de supersnaartheorie waar is, er 10 of 26 dimensies moeten zijn. G.H. Hardy, toch zelf een groot wiskundige, gaf zichzelf een 15 voor zuiver wiskundig talent, de grote David Hilbert, misschien wel de belangrijkste wiskundige van de twintigste eeuw gaf hij een 80 en Ramanujan een 100.

Ramanujan had zijn leven lang last van een slechte gezondheid en stierf op 32-jarige leeftijd volledig ondervoed en uitgeput door Vitamine B12 tekort. Hij is niet de enige wiskundige die al op zeer jonge leeftijd een grootse bijdrage heeft geleverd aan de wiskunde. Alle grote genieën op gebied van wiskunde hebben hun basiswerk voort gebracht tijdens hun jonge jaren. Niet alleen Evariste Galois met zijn ‘groepentheorie' die na een duel al sneuvelde op 21 jaar, of Niels Abel die al stierf toen hij 27 jaar was, of Blaise Pascal die overleed op 39 jaar, maar praktisch alle grote wiskundige denkers presteerden het meest voor hun veertigste.

Veel bijval heeft zo een astronomisch museum bij de gewone toerist niet. Al die meetinstrumenten worden even bekeken en vlug vergeten. Ze wandelen liever verder naar de drukke markt waar een levendige chaos heerst van kleuren, geuren en geluiden die hen volledig opslorpt. Een Indische markt is een aanslag op al je zintuigen. Fel gekleurde sari's en bedwelmende geuren van kruiden brengen je in een andere wereld. Ze voelen zich opgewekt door de natuurlijk parfums die de koopgrage vrouwen met bloemen in hun haar verspreiden.

Op een open ruimte staat veel volk in een kring rond een fluitspeler. Een man zit in lotushouding op de grond en speelt de pungi, het traditioneel Indisch fluitinstrument met een vreemd, jankend en klagend geluid. Voor zich heeft hij vier platte manden staan die afgesloten zijn met een deksel. Eerst blaast hij met de mond tegen de manden en haalt dan het deksel van de eerste mand. Er komt de kop van een slang naar boven die zich opricht in dreighouding. Het voorste deel van het slangenlichaam komt hoger en hoger en rond de hals vormt zich een schotelvormige verbreding waarop twee dreigende nepogen zichtbaar worden.

De slangenbezweerder zit op voldoende afstand van de mand en beweegt met zijn vrije hand heen en weer en laat ook zijn pungi mee bewegen op zijn mysterieuze muziek. Af en toe maakt de slang een fikse uithaal, maar de man duwt haar kop terug met het deksel dat hij als een schild gebruikt. Het fabeltje dat cobra's gehypnotiseerd worden door de magische fluitspeler gelooft niemand meer. Slangen zijn namelijk potdoof en hebben zelfs geen oren. Ze voelen wel de trillingen van de muziek en ze volgen visueel de bewegingen van de op en neer gaande pungi. De cobra ervaart de slangenbezweerder als een bedreiging en neemt door zich op te richten een vluchthouding aan. Elke slangenbezweerder weet dat hij dat spelletje niet te lang mag spelen of de cobra wordt echt agressief en valt aan.

Ondanks het feit dat optredens met echte cobra’s en andere slangen al sinds 1991 in India verboden zijn, kan men het bezweren van slangen praktisch overal nog zien. Men schat dat er nog wel tachtigduizend slangenbezweerders actief zijn in India. Maar de praktijk vermindert omdat er meer reacties komen van dierenrechtenactivisten die het bezweren van slangen een vorm van wreedheid vinden. Men vindt trouwens steeds minder en minder slangen in het wild. Om zich te beschermen naaien sommige slangenbezweerders het achterste van de muil dicht zodat alleen de gespleten tong nog naar buiten kan. Sommige trekken gewoon de giftanden, of ze nemen zeer oude exemplaren die zelfs geen gif meer produceren. Soms worden de gifklieren doorboord of de openingen van de giftanden worden operatief dicht gemaakt.

"Kennen jullie de cobratest?" vraagt Sven. Blijkbaar heeft nog niemand daar ooit van gehoord. "Vooraf dit", zegt Sven, "een beet met het gif van de koningscobra geeft je hooguit nog een kwartier tot twintig minuten voor je eraan doodgaat. Wordt je gebeten door een koningscobra in een afgelegen streek dan is dat vrijwel altijd fataal. Veel soorten leven in dichtbevolkte gebieden en jaarlijks worden in India tot tienduizend mensen gedood door giftige slangenbeten. Het feit dat men in dit warme land meestal op bloten voeten loopt, verhoogt natuurlijk het risico. Een koningscobra die een olifant in de dunne, gevoelige delen bijt zoals tussen de tenen of aan het slurfuiteinde, sterft binnen drie tot vier uur. Niemand zal dus zomaar zonder bescherming een koningscobra oppakken.

Als een slang per abuis in de buurt van de mensen komt, blijft men er liefst meters ver vandaan. Men zal met een stok of vork trachten, om van op afstand de slang te verwijderen, zodat ze terug het bos in kan. Deze cobratest is geen stunt voor mensen met verborgen zelfmoordneigingen, maar de ultieme test voor mediterende mensen die honderd procent in harmonie leven met zichzelf en met de rest van de wereld. Geen enkele leerling van een goeroe zal zo dwaas zijn om dat even uit te testen. Deze ultieme test is alleen weg gelegd voor verlichte Meesters.

Slangen zijn erg gevoelige dieren maar hebben geen oren. Zoals zo vaak met dieren, of zelfs met mensen, die bepaalde zintuigen missen, wordt dit gemis van een zintuig ruimschoots gecompenseerd door sterkere, andere zintuigen. Een mol is blind maar voelt en hoort zeer goed. Zo is een slang uiterst gevoelig voor vibraties in de grond. Ze is zelfs zo gevoelig dat ze al drie dagen vooraf aardbevingen kan aanvoelen. Niet alleen registreren slangen die trillingen, ze geven ook door hun bewegingen de richting aan van waar een aardbeving zich zal voordoen.

Hun grootste gevoeligheid ligt in het detecteren van chemische wijzigingen in het milieu. Komt een mens of een dier in haar omgeving dan voelt de slang die verandering. Iemand die angstig voor een slang staat, geeft signalen die de slang registreert. Alleen bij iemand die volledig in harmonie is met zichzelf en de natuur zal de slang geen vreemde chemie voelen. Hij kan zelfs de slang rustig beetnemen in het midden van haar lijf zoals Sadghuru hier demonstreert. Die totale acceptatie geldt trouwens ook voor andere dieren. Daarom kon Sint Franciscus met de vogels en andere dieren spelen zonder dat ze zich bedreigd voelden.

Toen Sadghuru voor zijn openbaar leven in eenzame afzondering in het regenwoud verbleef, at hij hoofdzakelijk honing van wilde bijen die hun reuzennesten in de bomen hadden. Hij kon die nesten benaderen en honing aftappen met een buis van zijn motor zonder gestoken te worden omdat de bijen hem niet aanvoelden als een vreemd wezen. Ze merkten geen verschil en aanvaardden zijn aanwezigheid zonder dat ze zich bedreigd voelden.

Het gezelschap krijgt na de wandeling in de drukte van de stad een rustpauze van een paar uur in een eetgelegenheid met moderne accommodatie. Mieke zet zich afzonderlijk op een terras en leest een roman van Danielle Steel, een typische vrouwenroman met het bekende recept: vrouw wordt verliefd op moderne knappe man op zijn wit paard. Meestal is dat moderne, witte paard een BMW of zoals in "Vijftig tinten grijs" een helikopter of een persoonlijk vliegtuig. Mieke leest veel, heel veel, vooral romans van vrouwelijke auteurs. Ze verdwijnt dan in de roze wolk van de fantasiewereld die haar de vervelende kantjes van het alledaagse leven even doet vergeten.

Af en toe komt Jo eens neuzen in haar boeken en ondertussen vertelt Mieke tussendoor hoe spannend haar boek wel is. Jo de 'would be'-grafoloog kan het niet laten om zelfs in de cover van haar boeken grafologisch interessante kenmerken op te sporen. "Kijk eens naar die naam", zegt hij, "wat mij opvalt bij veel van die vrouwelijke succesauteurs is de grootte van hun naam op de cover van hun boek. Bij Daniëlle Steel staat haar naam bovenaan in reuzengrote letters die zelfs groter zijn dan de titel van haar boeken. De grootte van een letter zegt iets over het gevoel van eigenwaarde of van het ego. Dat ze zichzelf erg belangrijk voelt mag wel: ze heeft als Amerikaanse romanschrijfster al 179 romans geschreven goed voor meer dan 800 miljoen verkochte exemplaren. Ook uit haar handtekening blijkt overduidelijk hoe belangrijk ze zichzelf voelt."

"Ook bij andere vrouwelijke auteurs staat hun naam in reuzengrote letters te pronken. Bij de Britse schrijfster Santa Montefiore staat haar naam duidelijk groter op het kaft dan de titel van haar boek. Omdat haar naam een beetje lang is heeft de ontwerper haar naam over twee lijnen moeten plaatsen! Ook bij Nora Roberts, een Amerikaanse romanschrijfster die meer dan tweehonderd romans, voornamelijk liefdesromans schreef, waarvan wereldwijd 280 miljoen exemplaren zijn verkocht is dat net hetzelfde. Haar boeken zijn vertaald in meer dan dertig talen en dat zie je dus ook in de grootte van haar naam op haar boeken die ruim een derde van de voorzijde vult. Idem dito verhaal bij Karen Kingsbury met haar 'Baxter Family' boeken.

Al bij het ontstaan van de grafologie hield men er rekening mee dat vrouwen gemiddeld groter schrijven dan mannen. De middenzone die normaal bij het schrift van mannen 2 à 3 mm hoog is, is bij vrouwen gemiddeld 4 à 5 mm hoog. Bij moderne, jonge vrouwen bestaat de tendens om nog grotere normletters te schrijven. Niet te verwonderen dat de huidige succesvolle, vrouwelijke auteurs met hun naam bijna het hele kaft vullen.

In de late namiddag laten ze de drukte van de grote stad achter zich en bezoeken een anoniem klein dorpje waar alles nog 'peis en vree' lijkt te zijn. Van de meer dan één miljard inwoners van India leeft nagenoeg zeventig percent, d.i. meer dan achthonderd miljoen in de dorpen. De meeste landelijke dorpjes tellen nog geen vijfhonderd zielen. Het eenvoudige buitenleven in die kleine gemeenschappen toont de oorspronkelijke levenswijze van de Indiërs. Zoals Gandhi ooit zei: "de ware ziel van India leeft in de dorpjes".

Bij hun aankomst worden ze begroet door een zwerm joelende kinderen. Die lachen en tateren er lustig op los. Ze wachten nieuwsgierig af wat die vreemde bezoekers wel komen doen. Ze weten dat er altijd wel enkele toeristen zijn die snoep of andere kleine cadeautjes willen verdelen. Terwijl Liza in haar snoepzak graait en enthousiast de grijpgrage handjes volstopt, merkt ze niet dat ze met haar schoenen in enkele geitenkeutels staat te trappelen. Die mekkerende beesten lopen vrij rond tussen de lemen huisjes die onder het groen van de bomen staan.

De hutten zijn zelf gebouwde woningen van klei, modder, gras en bamboestokken met daken van bundels riet. Ecologisch gekoelde woningen zonder vloer waarin het vooral erg donker blijft en koel bij grote hitte. De buitenmuren zijn versierd met een mengsel van gras en gedroogde koeienstront. Na elke felle regenbui hebben die huisjes een opknapbeurt nodig om de nodige gaten en lekken te dichten.

Langs de veldweg naar de dorpskern komen vijf vrouwen aan gewandeld in kleurrijke sari's. Ze lopen mooi, kaars rechtop achter elkaar en dragen op hun hoofd een stapel bijeen gebonden droge takken. Ze gooien de vracht hout neer in een schuurtje waar al een hele stapel gedroogde koeienvlaaien liggen als reservebrandstof. Hout en gedroogde koeienstront zijn onmisbaar voor hun koolvuurtjes om te kunnen koken. Zelfs in de steden zie je op straat talrijke brandende vuurtjes die hun niet geringe bijdrage leveren aan de vervuiling van de lucht.

In enkele bomen achteraan de huizen hangen tientallen nesten alsof ze met een koord aan de takken zijn vastgehecht. Er vliegen mooie, zwartgeel gekleurde vogels druk heen en weer rond de nesten. Het is een hele kolonie wevervogels die erg dicht genesteld is in de buurt van de hutten. Die vogels voelen zich blijkbaar thuis bij de dorpbewoners. Er ligt onder een boom een afgevallen nest op de grond. De nesten zijn niet altijd volgens de gepaste bouwvoorschriften vastgemaakt. Soms hangen ze aan zeer dunne takken waardoor ze bij hevige wind heen en weer zwiepen tot ze afbreken onder hun gewicht.

Sander kan het niet laten om een nest dat op de grond gevallen is open te trekken en de structuur van de in elkaar gevlochten, lange vezels te bestuderen. Het is bijna niet te begrijpen hoe die wevervogels erin slagen om al die vezels en takken aaneen te rijgen tot een hangend nest.

In dit dorp leeft een kleine gemeenschap die nog zeer hecht met elkaar verbonden is. Ze zitten 's avonds nog lang buiten en vertellen tot middernacht hun verhalen aan elkaar. De echte beroepen van de boerenbuiten zoals bij ons vroeger zijn hier nog volop actief. Vooral landbouwers, pottenbakkers, schrijnwerkers en zelfs een smid hamert er nog op een rood gloeiend ijzer. In dit dorp leeft echt nog een primitieve gemeenschap, want ze hebben zelfs geen school. De ongeletterdheid is bij de oudere bevolking erg groot, maar ook bij de moderne jeugd in die dorpen zijn er nog veel die niet kunnen lezen of schrijven. Ze hebben geen watervoorziening noch een toilet in huis en ook geen elektriciteit. Ze moeten het stellen met het rivierwater uit de buurt of water van de pomp dat ze zelf naar boven halen. Niettemin leven ze eenvoudig en betrekkelijk proper en hebben blijkbaar geen behoefte aan een nieuwe Mercedes of een echte villa. Ze zijn tevreden met wat ze hebben en genieten van de kleine dingen in het leven.

Als ze terug in de bus zitten die hen naar hun hotel voert, zegt Sylvia half luid tegen Paul: "Eigenlijk geeft dit bezoek te denken, niet? Die mensen hebben in onze ogen eigenlijk bijna niets, maar ze zien er niet ongelukkig uit. Integendeel! Ze leven ontspannen en rustig. De kinderen zijn blij en lachen veel. Nerveuze, haastige mensen heb ik hier niet gezien en dat ze op hun blote voeten lopen, tja als het zo warm is, zou ik dat ook graag doen. Warme grond onder je voeten voelen, geeft een aangenaam gevoel."

Na het avondmaal verzamelen ze in de conferentiezaal van het hotel. Drie deelnemers: Alex, zijn vrouw Micheline en Lea vinden het aangekondigd onderwerp 'meditatie' helemaal niet interessant en blijven plakken in de bar. Uit ervaring weet Sven maar al te goed dat niet alle reizigers een 'zweverig onderwerp' zoals meditatie boeiend gaan vinden.

"Deze namiddag," begint Sven, "heb ik bij het astronomisch museum al een voorproefje gegeven van het belang van de Indische bijdrage aan de cultuur van de mensheid. Nu het allerbelangrijkste en unieke geschenk van India aan de wereld is zijn rijkdom aan spirituele leiders, goeroes of Meesters. Geen enkel land ter wereld heeft zoveel wijze mensen en goeroes voortgebracht als India. India kent geen "één-God" cultuur zoals de Westerse of de Arabische landen. Niet dat ze geen goden hebben, integendeel: ze hebben wel duizend goden. Iedereen de zijne; waaruit duidelijk blijkt dat "God" of 'Allah' een 'manmade' product is. In de plaats van die 'één-Godcultuur' hebben ze een cultuur van individuele bevrijding. India is het enige land waar zo een rijke traditie aanwezig is om mensen te bevrijden uit hun verslavingen. Ook de Egyptenaren en de Inca's hebben in het verleden zo een bevrijdingscultuur gekend."

Samir projecteert ondertussen een tabel met namen en foto's van beroemde mensen. Zowel kunstenaars, filmsterren, filosofen, religieuze en spirituele leiders en zelfs grote zakenmannen staan ertussen.

zanger en musicus en ex Beatle Paul McCartney

filmster Jenifer Aniston,

mediafiguur, zakenvrouw, presentatrice Oprah Winfrey

ex Ceo Microsoft Bill Gates en zijn vrouw Melinda

filmster Cameron Diaz

religieuze leider Dalai Lama

filmster Tom Hanks

de filosoof Yuval Hagari

singer-songwriter Donovan

"Bekijk dit lijstje aandachtig. Wat hebben al die mensen gemeenschappelijk naast het feit dat ze beroemd zijn over heel de wereld?" vraagt Sven Hij krijgt vele antwoorden zoals: ze zijn erg intelligent, het zijn creatieve mensen, het zijn rijke mensen, ze geven veel weg aan schenkingen. Maar dat is niet het antwoord dat Sven graag had gehoord. "Allemaal waar," zegt hij, "maar wat jullie waarschijnlijk niet weten is dat ze allen zonder uitzondering, geregeld mediteren. Je kunt moeilijk blijven volhouden dat mediteren 'zweverig gedoe' is, zoals ik gisteren nog hoorde van een van jullie, als zulke topfiguren er zich mee bezig houden."

"Wie van jullie mediteert geregeld? Vraagt Sven. Alleen Paul en Sylvia steken voorzichtig hun hand op. Zander twijfelt. Hij heeft ooit wel eens iets geks geprobeerd zoals lang blijven stil zitten. Maar er is eigenlijk nooit iets serieus van gekomen. Lisa bidt af en toe wel maar durft haar hand niet op te steken.

"Veel zogezegd moderne mensen", gaat Sven verder, "associëren bidden en mediteren maar al te vaak met wereldvreemde paters, monniken, nonnen, begijnen en kwezels. Ze omarmen liever moderne vormen van bezinning zoals 'mindfulness'. Wat velen niet weten is dat 'mindfulness', of het bewust aandacht geven aan het moment, zonder hierover te oordelen, alleen maar een aangepaste, moderne invulling is van eeuwenoude boeddhistische meditatietechnieken. De grondlegger van 'mindfulness', de bioloog Kabat-Zinn, leerde meditatie bij de Vietnamese boeddhist Thich Nhat Hanh en de zen leraar Seung Sahn.

Voor hedendaagse psychologen is meditatie even belangrijk voor onze gezondheid en welbevinden als water drinken en bewegen. Meditatie helpt bij de persoonlijke groei want het verbetert ons geheugen, het concentratievermogen en de intelligentie. Het verhoogt onze creativiteit, empathie en zelfcontrole. Mediteren is daarenboven een erg goedkoop geneesmiddel tegen stress en depressie. Een spiritueel leven is eigenlijk ondenkbaar zonder meditatie. Ik ben het volledig eens met neuroloog Steven Laureys, die meditatie aanbeveelt in scholen in zijn boek "Het no-nonsense meditatieboek". Meditatie heeft een gunstig effect op onze hersenen. Promoot mediteren in alle lagen van de bevolking en begin bij jonge mensen in het onderwijs. Elke morgen zou een kwartier mediteren voor alle leerlingen een grondige wijziging brengen die een vredevolle wereld dichterbij zou brengen.

Mediteren, zich bezinnen of bidden zou niet alleen het geheugen verbeteren, maar ook het zelfbewustzijn verhogen en het gevoel van eenzaamheid verminderen. De leerlingen zouden zich beter kunnen focussen zonder verstrooid te worden. Het zou niet alleen helpen bij mensen met verslavingen aan drank en drugs, maar ook voor hen die verslaafd zijn aan e-mails en smartphone. Wie echt mediteert weet niet meer wat stress of angst betekent."

"Zo denkt er niet iedereen over", zegt Theo, "Ik heb onlangs de 'De vrolijke atheïst' van Jean-Paul Van Bendegem, prof. wiskunde en filosofie in Gent en Brussel gelezen. Het is een humoristische en verhelderende biografie van zijn jeugdjaren van een eerlijk man die zoekt naar waarheid. Hij heeft zijn opvoedkundige bagage meegekregen van een protestantse vader en een katholieke moeder. De oude religie en al de Bijbelse verhalen heeft hij tegen het licht van de moderne wetenschap gehouden en er mooi voor bedankt. Op het einde van het boek schrijft hij letterlijk: "Meditatieoefeningen zijn aan mij niet besteed".

"Dat verwondert mij niet," zegt Sven, "integendeel, als wiskundige en filosoof, leeft hij al te zeer in zijn hoofd, dw. in de wereldvreemde wereld van woorden en begrippen. Voor hem geldt de beroemde uitspraak van de filosoof Wittgenstein: "De grenzen van mijn taal zijn de grenzen van mijn wereld". Als atheïst staart hij zich blind op de woordenkramerij rond de 'lege doos van begrippen' en negeert de werkelijke wereld van vibrerende energie waarin we zwemmen. Vraag het maar aan een baby, die weet wel beter!"

"Mediteren is een goedkope methode om de samenleving fundamenteel te veranderen. Verbeter de wereld, begin bij jezelf. Daar zal je al meer dan werk genoeg mee hebben en mediteren is een van de beste methoden om daar werk van te maken. Mediteren heeft daarenboven een hele rits wetenschappelijk bewezen voordelen. Op het volgend lijstje vind je de belangrijkste voordelen bij elkaar.

Mediteren

Lichamelijke voordelen

Sterker immuunsysteem

Lagere bloeddruk

Betere slaap (kwaliteit van nachtrust, de hoeveelheid slaap en de efficiency van de slaap verbeteren)

"Kort samengevat: door te mediteren ontdekken en ontwikkelen we onze innerlijke wereld. We leren de aller-moeilijkste kunst nl. onze gewoontes veranderen. We voelen ons meer en meer verbonden met de rest van de wereld en met alle levende wezens. We worden meer vredig en liefdevol. De 'mind' wordt onder controle gebracht en men wordt emotioneel stabieler. Mediteren is het ultieme middel om je trillingsgetal te verhogen."

Mediteren : Emotionele en mentale voordelen

Men leeft meer emotioneel in balans

Men ontwikkelt compassie

Voorkomt depressies

Beter focus en concentratie

Men wordt gelukkiger

Vermindert schrikreacties en angst

Minder eenzaamheid

Verbetert het geheugen

Verhoogt het zelfbewustzijn

"Volledigheidshalve, gaat Sven verder, "moet ik eraan toevoegen dat een beperkt aantal mensen slechte ervaringen hebben met mediteren. Sommige krijgen de 'zenziekte'' zoals dat heet: hoofdpijn, zenuwtrekken, slecht slapen, mentale uitputting. Die verschijnselen zijn meestal het gevolg van het intensief en onvoorbereid, langdurig mediteren zonder degelijke begeleiding."

"Ik ga jullie niet leren hoe je moet mediteren. Ik ben geen Zen-meester of zo. Weet dat 'leren mediteren' gewoon voorbereidend werk is dat op lange termijn rendeert. Echt mediteren is trouwens niet iets dat je doet, mediteren is eigenlijk geen werkwoord. Meditatie gebeurt of overkomt je zo maar, spontaan als je trillingsgetal voldoende hoog is."

"Zo genoeg voor vandaag. Morgen krijgen jullie commentaar bij enkele belangrijke Indiase goeroes. Maar nu eerst een quiz over onze reis waarin de oplossing verscholen zit voor de derde letter die jullie nodig hebben voor de code van het hangslot van het koffertje met de saffier. Jullie krijgen van Samir elk een enveloppe waarin een quizvraag zit over onze reis. Het antwoord op elke vraag mag je alleen, of in groep oplossen, dat maak je zelf maar uit. Als jullie alle oplossingen hebben gevonden, zal blijken dat er één letter is die voorkomt in alle antwoorden. Die letter is de derde letter van de code om het slot van het koffertje met de saffier te openen."

Samir deelt de enveloppen uit en heeft er natuurlijk nog drie over want Alex, Michelin en Lea zitten immers ergens in de bar. Sander neemt de drie enveloppen over van Samir en neemt ze mee naar de bar. Gelukkig zitten ze alle drie nog samen. Hij legt hen snel uit wat er moet gebeuren en vraagt of ze even willen meekomen. Anders kunnen ze onmogelijk de derde letter vinden. Ze vinden het ok. Ze nemen wel hun drankje mee en komen de rest van het gezelschap vervoegen. Ze zijn benieuwd naar de vragen en scheuren hun enveloppe open.

Miel krijgt de eerste vraag en zit al met de handen in zijn haren want hij weet het antwoord niet. "Als we toch in groep de oplossing mogen zoeken " zegt Miel. "Wie weet dan het antwoord op mijn vraag? Wat is de naam van de hoge toren van 72,5 m hoog in New Delhi, een van de beste voorbeelden van de islamitische architectuur in India? Samir zet zich voor de flipover en staat klaar om de antwoorden te noteren. Dokter Luc weet het zo uit zijn hoofd, want architectuur interesseert hem. Hij dicteert: Qutab Minar. Even is er verwarring als Theo op zijn smartphone ook de namen Qutub of Qutb Minar vindt. Samir noteert ze alle drie naast elkaar. Op het einde zullen ze wel zien welke de juiste is, zegt hij.

Liza heeft de vraag: Hoe heet de fameuze zoutmars in het Engels die Mahatma Gandhi op gang bracht als een daad van geweldloze, burgerlijke ongehoorzaamheid in het koloniale India? Dat weten verschillende nog. Dus Samir noteert Dandi March.

Paul heeft ook geen probleem met zijn vraag: Hoe heet de Koninklijke godin die in het koninklijk paleis van de hoofdstad Kathmandu verblijft? Samir noteert Kumari Ghar.

Sylvia moet de naam kennen van de meest onverschrokken strijders uit Nepal die in het Engelse leger een 'special unit' vormen met uitzonderlijk dappere soldaten, die meevochten tijdens de Falkland-oorlog. Gurkha's! roepen zowel Sander als Miel.

Theo moet de naam weten van het roze 'Paleis der Winden' in Jaipur. Hij heeft vrij snel het antwoord al gevonden op Google. Hawa Mahal wordt genoteerd.

Net iets voor mij", zegt Wendy lachend. Ik moet den naam van een non weten. Er staat: 'Wat is de naam van de boeddhistische non uit Nepal, de moderne rockster die volle zalen entertaint met haar muziek. Sommigen vinden haar de 'Soeur sourir' van het moderne Nepal?' Ook dat heeft Theo bliksemsnel gegoogeld: Ani Choying Drolma is de naam.

Jos moet weten voor wie Shah Jahan, de vijfde keizer van het Indiase Mogolrijk het mausoleum, Taj Mahal, liet bouwen. Haar volledige naam graag? Dat weet Liza, die gefascineerd was door de Taj Mahal story nog goed. Samir schrijft Mumtaz Mahal onder de vorige antwoorden.

Dora en haar man zitten er een beetje mee verveeld dat ze het antwoord op haar vraag niet weten. 'Ken je de Indische benaming voor de olifantentrainer of olifantendrijver? Dat weet Sander en wordt bevestigd door Theo; die de grootste bibliotheek ter wereld in zijn smartphone heeft zitten. Samir noteert mahout.

Mieke weet meteen het antwoord op haar vraag: hoe heet het Indisch gerecht met verschillende soorten vlees en groenten op een rond dienblad, met minstens 8 kleinere schaaltjes, de katori, met daarin diverse gerechtjes? Schrijf maar op 'thali', zegt zij.

Sander weet ook direct het antwoord op zijn vraag: 'Naam graag van het grootste stenen observatorium ter wereld in Jaipur?' Hij roept het bijna: Jantar Mantar.

Alex tokkelt nerveus op zijn smartphone en vindt niet direct het antwoord op zijn vraag. Wie is de gewezen wereldkampioen schaak uit India? "Een makkie" zegt Theo die zelf al jarenlang schaakt, "dit is Viswanathan Anand".

Lea heeft niet veel moeite met haar vraag.'Wat is de Indische benaming voor het platbrood of chappati? Sami voegt 'naan' bij de lijst.

"Ik geloof dat ik de letter al gevonden heb," zegt Theo fijntjes lachend. Nog even wachten op de laatste vraag, dan ben ik honderd percent zeker." Micheline moet de naam kennen van de haarfijn geschilderde rolschilderingen die ze in Kathmandu hebben gezien, die metafysisch of symbolisch de kosmos uitbeelden. Dat weten dokter Luc en zijn vrouw, die er eentje gekocht hebben, maar al te goed. Het volgende woord op de lijst is thanka's.

"Nu ben ik praktisch zeker, zegt Theo. Ook Paul heeft al de derde letter die ze nodig hebben gezien in het lijstje op de flipover van Sammy. In alle antwoorden komt de letter 'a' voor. "Zoals je merkt," voegt Sven eraan toe, "is de oplossing vrij eenvoudig omdat jullie zo goed samenwerken. Ik heb al groepen gehad waarin een of meerdere deelnemers hun oplossing niet willen delen en dan wordt het echt moeilijk en soms zelfs onmogelijk om een oplossing te vinden. Morgen krijgen jullie de kans om de laatste letter van de code te vinden. Wie weet wordt het slot geopend door een van jullie en is die een prachtige saffier rijker."

14 De rattentempel

Ze moeten vroeg uit de veren. De bus staat al klaar om hen naar het station te brengen voor een lange treintocht van bijna vier uur naar Bikaner. Van daaruit zullen ze nog een uurtje moeten rijden met een minibusje om de fameuze rattentempel in Deshnok te kunnen bezoeken. Dat wordt het dagprogramma, tenminste voor diegenen die het aandurven. Niet iedereen is happy met het vooruitzicht om tussen de loslopende ratten in die bizarre tempel rond te lopen. Sven heeft met een kamelenboerderij en het Junagarhfort een interessant alternatief voorzien voor zij die last hebben van rattenfobie of smetvrees.

Reizen met de trein is in India de meest comfortabele en de veiligste manier om je volgende bestemming te bereiken. Een trip met de trein in India is een avontuur op zich. Sven heeft er wel voor gezorgd dat ze in de meest luxueuze klasse kunnen reizen. 'Eerste klas' in India komt overeen met een gewone treincoupé van bij ons. Men kan Westerse toeristen moeilijk in de laagste klasse laten reizen. Het zijn wagons met tralies voor de vensters waar de mensen zeer dicht op elkaar zitten en waar geen ventilatoren hangen die voor verkoeling zorgen. In die laagste klasse zitten de mensen zo dicht op elkaar gepropt dat sommige halvelings naar buiten hangen aan de deur. Als je toch in derde klasse mee wil rijden mag je niet bang zijn van lichamelijk contact en moet je de 'koers met hindernissen' om op je plaats te geraken er maar bij nemen, want op de vloer van de gang staat het vol koffers met handbagage, allerlei dozen die met een touw werden dicht geknoopt en tassen waar de groenten uitsteken.

Als ze in het station aankomen is het al erg druk op het perron. Mensen zitten in groepjes te eten. Sommige liggen samen met hun hond in alle vrede letterlijk zo maar op de grond te slapen. Ze slapen niet zoals men zou verwachten netjes aan de zijkant, neen, ze liggen ongegeneerd languit en breed gewoon op de plaats waar ze waarschijnlijk slaap kregen in het midden van het perron. Verkopers proberen nog wat snoep, voedsel of drank aan de man te brengen. Eentje leurt met kettingen en hangsloten om je bagage mee aan de bank vast te leggen. Zo kan je voorkomen dat iemand er met je koffer vandoor gaat terwijl je net lekker ligt te slapen tijdens de lange treinreis.

Als Westerse toeristen blijven ze rechtstaand wachten op het perron bij hun koffers en valiezen. Indiërs zitten of liggen op de grond en een aantal blijft zelfs rustig slapen tot de trein arriveert. Voor treinen die precies op tijd aankomen, moet je niet in India zijn. Als de trein maar een kwartier of een half uur vertraging heeft, mag je van geluk spreken. De Indiërs hebben daar geen last van, maar Theo staat al ongeduldig rond te draaien en kijkt nog maar eens naar zijn horloge. Waar blijft die trein toch? Het is al kwart over negen. Die trein moest er al lang zijn.

Sander heeft ondertussen iets bijzonders ontdekt en tracht er een mooie foto van te maken. "Nog niet gezien!?" Roept hij naar de rest van de groep. "We krijgen extra gezelschap voor we vertrekken!" Sander wijst ostentatief naar de rails waar geregeld enkele zwarte beestjes over de sporen lopen. De ratten schieten schichtig heen en weer maar blijven gelukkig in de spoorbedding en komen niet tot op het perron.

Wendy, Lize en Mieke worden er nerveus van. Stel dat die vuile beesten in de treinwagons kruipen. Ondertussen komt de trein met een klein half uur vertraging het station binnen gereden. Het is een enorm lange trein en ze moeten een heel eind naar voren lopen voor ze hun wagon bereiken. Aan de buitenkant van de wagon hangen grote lijsten computeruitdraaien met daarop de namen van de passagiers. Ze vinden het grappig om hun eigen naam op te sporen met zelfs een vertaling in Indiaas schrift ernaast.

Als ze uiteindelijk op hun plaats zitten, zet de overvolle trein zich met horten en stoten opnieuw in beweging. Mieke en Liza houden zo onopvallend mogelijk hun voeten omhoog alsof ze bang zijn dat die ratten in de trein zijn gekropen en nu aan hun tenen gaan knabbelen. Het "boenke, boenke, boenke" van de trein heeft iets rustgevend. De dames kijken door de ramen naar de rommel van de met plastieken platen, bamboe en afvalmateriaal in elkaar geknutselde woningen.

Je kunt natuurlijk geen vier uur lang door het raampje kijken naar het landschap. De tijd vliegt sneller voorbij als je samen gezellig kunt kletsen. Daar zijn Mieke, Wendy, Liza en Sylvia die samen zitten erg goed in. "De week voor we op reis vertrokken," begint Mieke, "waren we naar een begrafenis geweest. Enkele dagen voor ons vertrek kregen we een bedankkaart van de weduwe en weet je wat daar op vermeld stond? 'Hartelijk dank voor jullie medeleven' en onderaan stond 'Hatelijke groeten!' Was dat nu een slordigheidje of gewoon een onbewuste verschrijving? Wat denken jullie?"

Ze vinden het een toevallige verschrijving. Als je iemand haat ga je die persoon toch geen bedankkaartje sturen zeker. Of misschien haat die weduwe gewoon heel de begrafenisellende en heeft ze onbewust 'hatelijk' i.pl.v. 'hartelijk' getikt. "Weet je wat mijn zus tijdens het condoleren overkwam tijdens de begrafenis van haar man?" zegt Liza. "Een vriendin was zo nerveus dat ze gewoon in plaats van 'gecondolleerd' of iets troostend, zei ze gewoon 'Proficiat Jeanneke'. Mijn zus had het niet eens gehoord. Ik kon met moeite een glimlach onderdrukken.

"Ik praat hardop, tenminste als ik alleen ben, met mijn overleden vader," zegt Wendy. "Het klinkt misschien vreemd voor jullie, maar ik heb steeds het gevoel dat hij luistert. Na zo'n monoloog voel ik mij rustig worden. Vooral als ik triestig ben, wat gelukkig eerder zelden voorkomt, is hij mijn grote troost." De anderen vinden dat gelukkig niet zo vreemd. Integendeel, zij doen het soms ook wel met een overleden dierbaar familielid. Alleen doen ze het meestal in alle stilte, of enkel maar in gedachten.

Sylvia twijfelt even of ze het wel zou zeggen. Maar na de bekentenissen van de anderen zegt ze aarzelend:"Ik kijk zoveel mogelijk naar de aura's van andere mensen. Gisterenavond heb ik een prachtige aura gezien. Bijna puur wit licht zag ik rond het hoofd van de bedelmonnik. Een paar jaar geleden heb ik toevallig die gave ontdekt toen ik vol aandacht naar het hoofd van mijn moeder keek. Ik was er zelf door verrast en dacht: laat ik het maar eens proberen of dit ook bij andere mensen kon zien. Af en toe en tot mijn eigen verbazing begon ik steeds beter en beter aura's te zien. Het schijnt een gave te zijn die niet iedereen heeft." De andere kijken een beetje ongelovig maar zijn toch nieuwsgierig.

"Kun je ook mijn aura zien?", vraagt Wendy. Als Sylvia haar uitlegt dat zoiets praktisch onmogelijk is in een schokkende trein met al te felle flitsende lichtstralen van de zon, is Wendy wel even ontgoocheld. Maar Sylvia wil het wel vanavond eens proberen in haar hotelkamer met de juiste belichting tegen een egale achterkant.

Dat iedereen zo een energieomhulsel rond zijn lichaam heeft, weten veel mensen zelfs niet meer. Dat dit energieomhulsel kleuren heeft die veel vertellen over de persoon vinden ze intrigerend. Het is toch geen toeval dat in alle culturen mensen met een scherp oog zoals schilders bij heiligen een wit aureool rond hun hoofd schilderden. Het is niet omdat de meeste mensen geen aura kunnen zien dat die niet bestaat. Het is toch niet omdat kleurenblinde mensen geen kleuren zien dat kleuren niet bestaan." Verdedigt Sylvia zich.

Ook de jonge mannen Theo, Jos, Paul en Miel zitten samen met vier in een hokje met ernaast langs de andere kant Sander en Lea. Ze spelen het spelletje: een rare gewoonte van zichzelf vertellen. Theo begint. "Ik heb last van de onhebbelijke gewoonte om zoveel mogelijk dingen te tellen. Vroeger telde ik zelfs mijn stappen als ik een trap opliep of naar de brievenbus ging. Nu hoeft dat niet meer, want ik heb een stappenteller en heb nu een goed overzicht van mijn loopactiviteiten van een hele dag. Soms tel ik de bloemen op een plant. Ik kan het niet laten om zelfs te tellen hoe vaak iemand "eu" zegt. En ik probeer telkens het juiste uur te schatten vooraleer ik naar mijn horloge kijk. Meestal ben ik er niet veel naast. Het is alsof ik vat wil krijgen op de werkelijkheid door ze in getallen te vangen."

"Jij bent een beetje zoals de componist Anton Bruckner, die telde zelfs de bladeren van de bomen. Zo blijf je lang bezig," zegt Jos."Maar ik moet eigenlijk niet lachen met jou rare gewoonte want ik heb er zelf ook een. Ik verzamel handschriften van beroemde persoonlijkheden. Vorige week heb ik nog het handschrift van president Trump toegevoegd aan mijn collectie. Je hebt er geen idee van hoe duidelijk de karaktertrekken van die autoritaire president zichtbaar zijn in zijn scherpe, hoekige, harde letters. Zijn handtekening duidt op agressiviteit, tomeloze ambitie, dynamiek, moed en onverschrokkenheid. Zijn geschrift toont geen rondingen, zelfs de klinkers "o" of "a" zijn hoekig. Hij schrijft in één trek door en heft zijn pen niet op. Dat wijst op een doorzettingsvermogen, maar ook op een ongelooflijke koppigheid."

"En ik verzamel dialectwoorden", begint Miel. "Er bestaan websites waar je de dialectwoorden van je streek kunt doorgeven. Dialectwoorden of 'plat Vloms' woorden zijn uit het leven gegrepen en veel sappiger dan de standaardwoorden uit het Algemeen Nederlands. Ik noteer ze in een klein notitieboekje en geef ze maandelijks door naar die website. Het is af en toe wel moeilijk de juiste klanken in de gepaste letters weer te geven. Iemand laten 'geubelen' is misschien niet zo deftig als iemand laten braken maar geeft de kotsactiviteit veel plastischer weer. Zo is een bordeelbezoek niet hetzelfde als stiekem naar een 'cabberdoeske' of een 'oerekot' gaan. 'Als een meisje ligt te vrijen achter de struiken moet je niet verbaasd zijn dat ze zwanger wordt, klinkt veel beter zo: "als een maske achter d'oechelen zit te frutselle moe je niet verbaverdeerd zaain dat ze in pozeese es en vol zit."

"Wauw! Als ik dat tegen mijn dochter zeg, zal ze het wel begrepen hebben dat ze voorzichtig moet zijn." zegt Jos.

"Ik heb eens van een collega boswachter gehoord," begint Sander, "dat er ooit in de Provence een zonderlinge eenzaat; een zekere Elzéaerd Bouffier, op zijn eentje een heel bos aanplantte in een kale, troosteloze vallei. De man had zich na de dood van zijn vrouw volledig terug getrokken met zijn hond en enkele schapen in dit verlaten gebied. Hij had zichzelf de opdracht gegeven om die kale vlakte te beplanten met eiken, berken en wilgen. Daarom boorde hij met de punt van zijn ijzeren herdersstaf gaten in de grond en stak er de mooiste eikels in. Hij kweekte ook berken- en wilgenscheuten om te planten. Tientallen jaren later was dit schrale gebied omgetoverd tot een prachtig eikenwoud.

Als die man dat kon met het planten van bomen, waarom zou ik dat dan niet kunnen met bloemen, dacht ik. Als boswachter heb ik toezicht over een vrij groot gebied. Er is een apart stuk dat vrij schraal begroeid is en ik heb een paar jaar geleden dan ook het idee opgevat om van dat schraal begroeid terrein een bloemenbos te maken. Alle plantjes uit onze tuin, of zaden die ik kan bemachtigen ga ik planten of zaaien op voor de wandelaars niet zichtbare plekken in dat gebied. Telkens als ik op reis ga, breng ik zaden mee van andere bloemen en planten en test ik die uit in dat stukje bos. Veel gecultiveerde bloemen houden het niet lang vol in zo een wildernis. Dat is deel van de natuurlijke selectie. Ook vele zaadjes komen nooit uit in een bos, maar af en toe begint een groep viooltjes, vergeet-mij-nietjes, meiklokjes of boshyacinten wel te groeien in dat domein. Ik hoop dat het schraal gebied over tien jaar een echt bloemenbos wordt waar de mensen graag zullen in wandelen."

"Dat is toch geen natuurlijk bos meer! Dat is kunstmatig en 'man made'. Hoe kun jij als echte natuurmens dat nu verdedigen? Moet jij als boswachter niet waken over de eigenheid van een natuurgebied," vraagt Miel licht verontwaardigd.

"Om te beginnen moet ik eerst een belangrijke misvatting opruimen. De mens, ik dus ook, maak deel uit van de natuur. Die tegenstelling mens natuur, die is pas onnatuurlijk. Ik doe zoals de vogeltjes: ergens zaad oppikken en het ergens anders laten vallen. Alleen zal ik ze niet via mijn darmkanaal eerst weken en dan enkele uren later kant-en-klaar afleveren in een mestpakketje. Als je alle ingrepen van de mens in de natuur zou teniet doen, kom je in een andere wereld terecht. Zelfs in onze bossen staan er vaak bomen op een rij. Mensen zijn de grootste creatievelingen in de natuur. Wij hebben van een wilde hond meer dan vier honderd verschillende rassen gemaakt. Van een pekinees schoothondje, een Mexicaans naakthond tot een Sint Bernard van bijna honderd kg; van een Mechelse herder tot een koningspoedel; van een ranke windhond tot een waggelende teckel. Allemaal creaties van de mens.

Van het wilde rund dat alleen melk gaf als het een kalf had geworpen, hebben we melkkoeien gemaakt die jaren aan een stuk, elke dag meer dan dertig liter melk produceren. Wij zetten de natuur naar ons hand en breiden de soorten uit met tientallen ondersoorten of rassen. Ik wil dat bos verrijken en wat er niet in past zal de natuurlijke omgeving wel zelf bepalen." Sander komt op dreef: " Ik tuinier ook volledig ecologisch en laat mijn tuin verzorgen door moedertje natuur. Mijn wortelen staan tussen gras en ander onkruid. Alleen als mijn groenten overwoekerd worden door het onkruid zal ik een handje toesteken. Trouwens, als je al de groenten met een vreemde oorsprong uit onze moestuinen haalt, zal er niet veel meer overschieten. Zelfs ons basisvoedsel zoals de aardappel is in de zestiende eeuw ingevoerd vanuit Zuid Amerika. Tomaten, pompoenen, paprika's en nog een hele rits andere groenten zijn niet van hier of inheems.

Dat vast houden aan wat zogezegd natuurlijk of inheems is, getuigt volgens mij van een erg bekrompen levenshouding. Maar wees gerust ik zal er wel op letten dat ik geen invasieve soorten die de rest gaat overwoekeren zal aanplanten. Dus, voor alle duidelijkheid: een pestplant zoals Japanse duizendknoop komt er niet in. "Terloops," zegt Sander bijna op fluistertoon, "niemand mag dat eigenlijk weten. Ik heb dat nog nooit tegen iemand verteld. Die schrale plek wordt ooit een bloemenbos waarin het aangenaam vertoeven is voor toekomstige wandelaars. Bij deze nodig ik jullie uit om over tien jaar dit bloemenbos een bezoekje te brengen. Zeg maar dat Sander, de bosmens, het gezegd heeft."

"En Paul heb jij ook een rare gewoonte", vraagt Jos.

"Misschien is het jullie al opgevallen," begint Paul, " dat ik vaak stil zit en bijna gefixeerd staar in de verte. Vroeger zei mijn moeder dan: 'Ben je weer al aan het dromen'. Geregeld sluit ik mijn ogen en fixeer mijn blik ergens in de verte. Dat geeft een raar en aangenaam gevoel van kijken in het oneindige waar niks te zien is."

Net als Paul wil uitleggen dat zijn staren iets te maken heeft met de ontwikkeling van zijn derde oog, komen Sven en Samir langs om hen er attent op te maken dat ze over vijf minuten zullen arriveren in het station van Bikaner. Ze zoeken hun spullen bij elkaar en houden zich klaar. Ze worden er opgewacht door twee minibusjes die hen naar hun hotel zullen brengen. Ze hebben al de tijd om zich op te frissen en iets te gaan eten in het restaurant van het hotel.

Sven verdeelt de groep in twee delen, die hij gemakshalve 'de rattenvangers' en 'de shoppers' noemt. De deelnemers uit de eerste groep zullen onder leiding van Samir een bezoek brengen aan de rattentempel Karni Mata. Dat zijn Paul en Sylvia, Sander, Lea, Theo en Wendy, Jos en Mieke. Vooral Sander en Lea hadden de anderen kunnen overtuigen om eens iets totaal ongewoons te doen, zodat ze verplicht worden om uit hun comfortzone, zeg maar tussen de ratten, te komen. 'De shoppers', die het liever netjes en proper houden, zullen met Sven een bezoek brengen aan een kamelenboerderij en aan het Junagarhfort en daarna kunnen ze nog souvenirs gaan kopen in het winkelcentrum.

Als Sander Miel aanport om ook mee te gaan, zegt Miel bijna verontwaardigd: "Ik moet er niet aan denken dat er zo een vettige, vieze rat in mijn broekspijp omhoog kruipt. En ratten hebben een penetrante stank. Ik ben ooit eens op bezoek geweest in een farmaceutisch bedrijf waar ze duizenden ratten kweekten. Hoewel die beestjes allemaal in nette kooitjes zaten, hing er een scherpe, vieze rattenstrontgeur in die lokalen. Uren na dat bezoek bleef die vreemde stank nog in je neus krieuwelen. En ons Liza begint al te gillen als ze nog maar een muisje ziet wegrennen. Neen, merci, ons niet gezien tussen die vieze ratten!"

"Je kunt India nooit begrijpen," zegt Samir, "als je de ratten er niet bijneemt. Dat ratten in de Karni-Mata tempel voor de Indiërs heilige diertjes zijn, zul je pas ten volle beseffen als je in dit pelgrimsoord de bedevaarders hun ratjes ziet verzorgen. Er leven naar schatting wel 25.000 ratten die er gepamperd, gevoederd en vereerd worden. Voor ons is dat onbegrijpelijk, maar voor Indiërs zijn deze diertjes reïncarnaties van hun voorouders en familieleden. En wie heeft er geen respect voor zijn overleden opa of oma? Dus bekijk die rondrennende ratten als een van je eigen afgestorven familieleden en de afkeer voor de ratten verandert misschien wel in verering en bewondering."

"Nu even praktisch wezen," gaat Samir verder, "ik raad jullie aan een extra paar sokken mee te doen. De Indische bedevaarders lopen wel met blote voeten door de tempel, maar als toerist mag je je sokken of sloefjes aanhouden. Onnodig jullie te vertellen dat je die sokken nadien beter ergens in de vuilbak gooit tenzij je de rattenstrontgeur graag mee neemt tot op jullie terugreis naar België. Omdat het tussen twaalf en vijf uur simpelweg te warm is in de tempel houden de ratten zich schuil en komen nauwelijks naar buiten. Wil je dus veel ratten zien, dan bezoek je best 's ochtends of ’s avonds de tempel. Wij zullen ongeveer tegen vijf uur aan de fameuze rattentempel in Deshnok aankomen. Tegen de tijd dat wij na lang aanschuiven binnen zijn, lopen de heilige ratjes al vrolijk rond."

Onderweg vraagt Sander al lachend aan Samir of hij de rol van de rattenvanger van Hamelen om de rattenplaag te bestrijden in Deshnok heeft over genomen. Volgens de volksverhalen lokte die man de ratten met een fluit en liet ze verdrinken in de Wezer. Omdat het stadsbestuur weigerde te betalen, keerde hij terug toen de inwoners in de kerk zaten en begon hij fluit te spelen en lokte al de kinderen mee. Hij leidde hen een grot binnen en sloot ze op. Het eerste deel van het verhaal blijkt wel een grond van waarheid te bezitten, want de onderzoekers Steiniger & Heywood konden in 1953 op een stortplaats met een houten pijp tonen produceren die een deel van de ratten uit hun schuilplaatsen konden lokken. De toon lijkt op de geluiden die ratten zelf produceren, de zgn. paarroep. Het zal voor de ratten in de tempel niet nodig zijn om hun paarroep te imiteren, want ze worden gelokt door het lekker voedsel dat ze krijgen van al de bezoekers.

Sander vindt ratten heel interessante maar agressieve beesten. Dat heeft hij zelf aan den lijve ondervonden, zegt hij: "Ik heb ooit in ons schuurtje tussen het hooi twee ratten willen doodslaan met een stok. De ratten probeerden te ontsnappen maar ik had ze bijeen gedreven in een dode hoek tegen de muur. Toen ze ingesloten zaten in de hoek kropen ze snel de muur op in een poging om weg te geraken. Ik klopte ze met mijn stok van de muur en toen gebeurde er iets vreemds. Die twee ratten kwamen ineens allebei recht op mij af. Toen schrok ik wel en sloeg een beetje in paniek wild in het rond tot de ratten weg ritselden tussen de balen hooi. Ik wist toen nog niet dat je ratten beter kunt afschrikken door harde en hoge tonen te schreeuwen of te blazen. Maar hoe je hoge tonen moet schreeuwen weet ik niet?"

Dat ratten onderling erg agressief kunnen zijn vinden we niet zo erg, maar dat ze ook mensen durven aanvallen maakt ons bang en voorzichtig. Zo werden al gevallen beschreven van ratten die baby’s, oude mensen en dronkaards hebben gebeten. Als ze erg hongerig zijn, bijten ze naar jonge pups, biggen en zelfs aan olifantenpoten zoals in de dierentuin Hagenbeck is gebeurd. Hongerige ratten knagen aan leidingen zoals elektrische draden, en zelfs aan loden buizen. Ze consumeren gemiddeld wereldwijd tien percent van de graanoogsten op.

Lea die als studente dierenarts nog een witte rat als huisdier heeft gehad, weet maar al te goed welke infectieziekten een rat kan overbrengen op de mens. Om de andere een beetje bang te maken en te plagen vertelt ze zo nonchalant mogelijk over de mogelijke besmettingen die je van die harige beesten kan krijgen. "Als je een infectie van een rat wil krijgen, kan je kiezen tussen builenpest, ziekte van Weil, trichinose, paratyfus, rattenbeetkoorts, Haverhillkoorts, modderkoorts, mond- en klauwzeer, varkenspest, hondsdolheid, pseudo-vogelpest, pseudo-rabies of de ziekte van Aujeszky, toxoplasmose, miltvuur en ziekte van Bang. De gevaarlijkste infecties die van ratten kunnen overgaan op de mens zijn bacteriële infecties van de longen die door niezende en hoestende ratten kunnen overgebracht worden op kinderen. Maar mijn witte Poeti, zoals ik mijn ratje noemde, was natuurlijk vrij van al die ziekten. Het was een heel aanhankelijk en lief beestje dat op mijn schouder kroop en soms op mijn schoot kwam zitten. Een rat als huisdier heeft maar één groot nadeel: ze wordt nauwelijks twee jaar oud. Je bent je beste vriendje dus vrij snel kwijt."

"Ik heb net zoals de bioloog Maarten ’t Hart in zijn boek over ratten vertelt," gaat Lea verder, "ook mijn houding tegenover die vieze, vuile ratten die iedereen alleen maar wil doodslaan, stilaan gewijzigd in een houding vol bewondering voor dit uitzonderlijke dier. Niet alleen bij de gewone burger bestaan veel misverstanden; ook bij zogenaamde serieuze wetenschappers zoals K. Lorenz treffen we een totaal vertekend beeld aan van de rat. Lorenz schreef ook in niet wetenschappelijke termen over ratten zoals 'verschrikkelijke monsters'. In onze streken is de zwarte rat verdrongen door de meer agressieve bruine rat. Indien men een zwarte rat in een kooi samen zet met enkele bruine ratten wordt die zwarte rat bijna ogenblikkelijk doodgebeten. Het bestrijden van ratten kan hoogstens plaatselijk de ratten tijdelijk in aantal doen dalen. De vergifsoorten worden in riolen gelegd of op stortplaatsen en zijn slechts gedurende een bepaalde tijd effectief. Ratten ontwikkelen gemakkelijk resistentie, zelfs tegen cumarine-poeder. Het zijn uitzonderlijk taaie en erg productieve beesten.

"Ik zou ooit graag eens een echte rattenkoning willen zien," gaat Sander verder."Een rattenkoning bestaat uit een vijf tot zelfs meer dan twintig ratten die met hun staarten aan elkaar geknoopt leven. Ze worden steeds levend gevonden en de staarten zijn niet vergroeid. Omdat zij aan elkaar verbonden zijn, kunnen ze geen kant meer op en verhongeren. Meestal worden ze ontdekt omdat ze luid piepend hun aanwezigheid kenbaar maken. Er hangt rond de rattenkoning een geheimzinnige sfeer want niemand weet precies hoe die beestjes zo in elkaar verstrengelen met hun staarten."

Vooral Sylvia en Wendy worden van al die rattenverhalen een beetje stil en beginnen zich ongemakkelijk te voelen. Waar zijn ze eigenlijk aan begonnen. Maar ze kunnen moeilijk terug, want ze staan al praktisch voor de poort van de tempel aan te schuiven tussen lange rijen kleurrijke vrouwen, mannen en kinderen. Maar andere toeristen zien ze nauwelijks in die bonte massa.

Samir maakt van de lange wachttijd gebruik om een en ander te vertellen over die rattentempel. "De rattentempel is ongeveer 600 jaar oud," zegt hij, "en is gevestigd in een prachtig bouwwerk. De toegangsdeur is versierd met zilver. Overal vind je beelden van de heilige dieren op versierde muren, deuren en ramen."

"Weten jullie waarom al die Indiërs in deze tempel zo nodig op blote voeten willen lopen tussen al die ratten?" Vraagt Samir. "Heel eenvoudig. Ze zouden doodgraag hebben dat er toevallig een rat over hun blote voeten loopt want dat brengt veel geluk. Daarom proberen ze de heilige ratten naar zich toe lokken door hen lekker voedsel aan te bieden. Voor de ingang van de rattentempel hebben jullie verschillende kraampjes zien staan, waar je ook als toerist wat ‘prasad’ kunt kopen. ‘Prasad’ betekent letterlijk ‘gezegend voedsel’ voor de ratjes.

Aan de ingang van het rattenheiligdom staat een vriendelijke tempelbewaarder die aan de toeristen speciale sokken of sloefen aanbiedt. Ze zijn verplicht om hun schoenen uit te doen en kunnen een paar oude sokken aantrekken. En dat het nodig is, zullen ze vlug onder vinden. De vloer is vies en plakt van het kleverige rattenvoedsel en de uitwerpselen. Zodra ze binnen zijn lopen tientallen zwarte ratten heen en weer. Er zitten gaten in de muren langs waar de ratten te voorschijn komen. De beestjes zijn helemaal niet schuw. Ze komen zelfs naar de bezoekers toegelopen omdat ze lekkere prasad verwachten. Ze kunnen duidelijk zien dat de Indiërs er alles aan doen om zo een ratje over hun voeten te laten lopen. Als er enkele ratten in hun buurt zijn, gooien ze opzettelijk een beetje prasad naast hun blote voeten en wachten geduldig tot de ratten er naartoe lopen.

Als Wendy ziet dat sommige bezoekers de beestjes melk geven en zelf meedrinken uit de schaal krijgt ze bijna kotsneigingen. Maar ja, een kopje melk drinken met een gereïncarneerde voorouder is niet iedereen gegeven en alles wat een heilige rat tussen zijn tanden heeft gehad, wordt gezien als geneesmiddel. Dus, waar wacht je dan nog op om samen een beetje melk te slurpen?

Een groepje pelgrims zit al urenlang in een hoekje te wachten tot een van de zeldzame, witte ratten te voorschijn zou komen. Tussen al die zwarte ratten zitten enkele volledig witte exemplaren. Die albinoratten beschouwen de Indiërs als bijzonder heilig omdat deze witte ratten een manifestatie zijn van de godin Karni Mata of een van haar vier zonen. Alleen al het geluk te hebben van een witte rat te zien is een speciale zegening voor de bezoekers. Men voelt zo dat al die pelgrims veel van hun lievelingsdieren verwachten. Vaak hebben die mensen te kampen met zware problemen en ziekten en zoeken hier troost. Ze bidden in stilte en hopen dat een van hun 'voorouders' hen een beter leven kan geven.

Paul is gefascineerd door al die ratten en neemt voortdurend foto's. Hij gaat er zo in op dat hij op zijn knie gaat zitten om close ups te nemen. Te laat maakt Sylvia hem er attent op dat hij wel met zijn propere broek in die vieze rattensmurrie gaat zitten. Ook Sander is een beetje onvoorzichtig en trapt met zijn kousenvoeten in een pakje vettige drab met zwarte insecten. Prasad lokt blijkbaar niet alleen ratten, maar ook kakkerlakken en duiven.

Als toerist mogen ze zelf het altaar niet betreden, dat is alleen voor de gelovige Hindi. Ze hebben ondertussen ratten genoeg gezien en lopen naar de uitgang. De tempel is vrij klein en na een kwartier lopen ze verbaasd de tempel weer uit. Zowel Wendy als Sylvia haasten zich om de plakkerige sokken uit te trekken en in een plastieken zak te deponeren. Hoe vlugger ze die stinkkousen kwijt zijn hoe beter. Ze denken dat zelfs de beste wasmachine ter wereld die plakkerige sokken niet meer schoon krijgt. Ze vegen met toiletpapier hun voeten proper en spuiten eau de cologne tussen hun tenen.

"Nog een geluk dat je geen ratje hebt dood getrapt", zegt Samir lachend, "want dan moet je die zelf persoonlijk voor de tempel gaan begraven en moet je een zilveren of gouden rattenfiguur doneren aan de tempel. Alleen de ratten binnen de tempel worden door de Indiërs als heilig beschouwd. De ratten buiten de tempel worden wel als ongedierte behandeld.

Ondanks het nauw contact tussen de pelgrims en de ratten die zelfs samen uit hetzelfde schoteltje melk durven drinken, werden er nog geen aan ratten gerelateerde ziekten of epidemieën in Besnhok vastgesteld." Als ze terug aankomen in het hotel willen ze allemaal zo vlug mogelijk onder de douche staan om al die viezigheid van hun lijf te spoelen. Ze trekken zelfs nieuwe kleren aan om toch zeker geen pregnant rattengeurtjes mee de eetzaal binnen te brengen. Opgefrist komen ze terug samen met de shoppersgroep voor het avondeten.

15 Gepolijste safieren

Tijdens de avondsessie zal eindelijk bekend worden wie de saffier in ontvangst mag nemen. "Zullen we loten om te kijken wie het eerst een letter mag trekken? Jullie zijn nog met dertien. Er zitten in deze zak nummers van een tot dertien. Als jullie elk een nummer trekken, hebben we de volgorde om een letter te kiezen van het woord: 'deurwaardersexploten'.

Ondertussen komt Samir binnen met een aapje op zijn schouder. "We hebben de onschuldige kinderhand vervangen door een onschuldig apenhandje" zegt Samir. "Kijk! Hij graait in het zakje met nummers en zal het kartonnentje met een nummer doorgeven aan een van jullie tot ze allemaal opgebruikt zijn. Het is een grappige bedoening. Het beest springt heen en weer van het zakje naar de groep en geeft telkens een nummer door. Als het aapje alle nummers uit het zakje heeft gehaald, neemt Samir een kartonnen doos waarin de letters zitten. Het aapje springt vrolijk heen en weer en geeft telkens aan elke deelnemer een kartonnen letter.

"Zo", zegt Sven. "Nu wordt het spannend jullie weten niet van elkaar welke volgnummer jullie hebben en jullie weten ook niet van elkaar welke letter jullie gekregen hebben. Het spel gaat zo: Wie nummer één heeft getrokken, mag als eerst zijn letter uitproberen op het hangslot. Wie met een letter uit het woord 'deurwaarderexploten' en de al gekende letters A,B,C het slot opent, krijgt de saffier."

Wendy stapt naar voor en probeert met de letter 'E' om de code te breken. Jammer, het slot blijft dicht. Dan volgt Mieke. Ook niks. Evenzo bij Theo, Miel en al de rest gebeurt er niets.De spanning stijgt. Want hoe meer er hun beurt hebben gehad, des te groter wordt de kans dat de volgende prijs heeft.

Als Sander als laatste aan de beurt is, beginnen ze al bijna te aplaudiseren want nu moet het slot zeker open gaan. Met een 'big smile' op zijn gezicht stapt Sander naar voren en draait de letters ABC en zijn gekregen letter P op het codeslot. Hij trekt en wriemelt aan het ding maar er gebeurt niks. Hoe kan dat? Ze kijken allemaal naar Sven. "Gaat dit slot wel open? Zit er wel een saffier in? Ze beginnen zich vragen te stellen bij het spelletje van Sven. Maar die stapt resoluut naar voor en draait voor iedereen zichtbaar de letters A,B, C en de 'X' en oeps het slot springt open. Sven opent het kistje en toont verpakt in een zijden doekje de prachtig schitterende saffier.

"Hoe is dat mogelijk? Wie had de letter X en heeft eigenlijk zijn kans verknoeid? "Oei; zegt Micheline. 'Ik had de letter 'X'. Misschien heb ik de letters niet goed door gedraaid. Micheline zit met de situatie erg verveeld. Ze had toevallig gezien dat Dora met haar juwelen rond haar lijf de letter 'R' had en ze dacht, die gaat zeker die saffier niet binnen halen. Ik zal haar letter draaien en als het lukt heb ik de saffier. En als het niet lukt dan ben ik zeker dat zij hem ook niet binnen haalt. Nu zit ze met de nare gevolgen.

Haar man, Alex die niet weet dat Micheline geniepig haar letter heeft verwisseld voor die van Dora, claimt dat zijn vrouw wel degelijk de juiste combinatie heeft en dus recht heeft op de saffier. Maar tot zijn verbazing staat Samir recht en zegt zelfverzekerd. "Ik heb het draaien aan de letters van dichtbij kunnen volgen en keek zelf vol spanning uit naar de gelukkige die de letter 'X' zou draaien. En ik ben zeker dat niemand, ook Micheline niet de letter 'X' heeft gedraaid. Dus heeft ze volgens mij geen recht op de blauwe edelsteen. De afspraak was duidelijk: wie met de juiste lettercombinatie het slot open krijgt, is eigenaar van de saffier. Niemand heeft het slot open gekregen, dus heeft ook niemand recht op de saffier."

Alex is woedend, maar Micheline is volledig in de war. Ze fezelt zo iets van: "Hoe kon ik nu zo stom zijn om die letters niet goed door te draaien." Zo probeert ze de verdenking dat ze een andere letter heeft gedraaid dan haar gekregen 'X' van zich af te wentelen. "Is echt jammer", zegt Sven "dat een van jullie deze prachtige edelsteen gemist heeft. De saffier zou kunnen bijdragen aan het verhogen van je trillingsgetal. En je zou in goed gezelschap verkeren want zelfs de verlovingsring van prinses Diana, die nu door Kate gedragen wordt, bevat een saffier. Deze edelsteen zou gemoedsrust en sereniteit geven en voor harmonie op het fysieke, geestelijke en spirituele vlak zorgen. Men gelooft zelfs dat de saffier de verbondenheid met de Goddelijke wereld versterkt. Er worden zelfs geneeskundige eigenschappen toegedicht aan de saffier. Zo zou hij migraine verlichten en helpen tegen neusbloedingen en oogproblemen. Ook buikpijn, pijn in de darmen, galaanvallen, gewrichtspijnen zouden verminderen. Of dat allemaal waar is, weet ik niet. Ik heb er geen ervaring mee," zegt Sven.

Ondertussen projecteert Samir het beeld van Vesalius die een lijk disecteert op het scherm met daaronder het veel zeggend onderschrift: 'Eerst de Feiten'. "Zoals jullie wel weten; begint Sven, "was Andreas Vesalius (1514-1564), of met zijn Nederlandse naam Andries Van Wezele, de grondlegger van de anatomie. Hij schreef het eerste complete boek over de menselijke anatomie, dat uit zeven delen bestaat over de bouw van het menselijk lichaam. In de zestiende eeuw bestudeerde men aan de universiteiten praktisch alleen de geneeskunde volgens de leer van Galenus, een Grieks-Romeinse arts uit de tweede eeuw na Christus. Dit was toen de gangbare leer en er werd feitelijk weinig anders gedaan dan het bestuderen van zijn teksten. De beschrijving van Galenus werd destijds aangenomen als volstrekte waarheid. Als iemand toch een verschil vaststelde tussen zijn leer en de werkelijkheid werd dat gemakshalve toegeschreven aan een beperkt waarnemingsvermogen of aan gezichtsbedrog.

Toen Vesalius in Italië na zijn lijkenonderzoek tot de conclusie kwam dat mannen evenveel ribben hadden dan vrouwen en niet een rib minder zoals men tot dan geloofde, werd hij belachelijk gemaakt door de Italiaanse mensen. Dat kwam natuurlijk door het Bijbelverhaal waar God de vrouw schiep uit de rib van een man. Dus moest hij wel een rib minder tellen. Vesalius ontdekte door zijn waarnemingen en ontledingen van lijken niet minder dan tweehonderd anatomische fouten bij de toen gangbare autoriteit Galenus.

Wat Vesalius deed, nl. eerst de harde feiten via oorspronkelijke waarnemingen verzamelen, werd de basis voor echt wetenschappelijk onderzoek. Heel de medische geschiedenis leert ons hoe wetenschappers foutieve opvattingen over ziekten en het menselijk lichaam soms na jarenlang vechten tegen vooroordelen hebben gecorrigeerd. Met onze moderne kennis zijn behandelingen zoals aderlaten tot de dood erop volgt, of het toedienen van totaal onwerkzame geneesmiddelen tegen tand- of navelwormen die zelfs nooit hebben bestaan, of het geven van giftige producten vol kwik of arsenicum aan kinderen en doodzieke mensen onbegrijpelijk en dwaas. Maar om het simpel te houden: ze wisten toen niet beter. Zo zullen de toekomstige medici van over honderd jaar zich waarschijnlijk ook vrolijk maken over een reeks foutieve behandelingen en inzichten die wij nu als vanzelfsprekend vinden.

Een groot deel van de belangrijkste bijdragen aan de geneeskunde komen trouwens helemaal niet van artsen. Dat er in de periode voor iemand officieel als arts kon afstuderen allerlei andere beroepen een bijdrage leverden aan de geneeskunde is vanzelfsprekend. Zo is moderne microbiologie en onderzoek naar bacteriën en parasieten ondenkbaar zonder het werk van de lenzenslijper en lakenhandelaar Antoni van Leeuwenhoeck. De grondlegger van de moderne verpleegkunde en internationale zorg in ziekenhuizen en van de medische statistiek was Florence Nightingale, een jonge dame uit de hogere kringen die gevolg gaf aan de 'stem van God'. De medische beeldvorming is ondenkbaar zonder het werk van de fysicus Röntgen. Dat microbiologen de grootste bijdragen hebben geleverd aan de bestrijding van infectieziekten is natuurlijk ook niet te verwonderen. Louis Pasteur was scheikundige en bioloog en de ontdekker van de virussen Beiijerinck was microbioloog.

Van die vooruitgang in de medische wetenschap kan hier in het Westen gelukkig iedereen profiteren. Zelfs Jan en klein Pierke kunnen van alle moderne medische technieken en inzichten mee genieten. Dat is gelukkig ook zo voor alle andere veroveringen van de wetenschap en techniek. Bijna iedereen heeft een gsm, pc of auto. Vreemd genoeg sijpelt de spirituele kennis slechts zeer langzaam door naar de bevolking, hoewel die in ruime mate beschikbaar is. Hoe komt dat?

Al eeuwenlang bestaan er vooral in de verschillende religies spirituele oefeningen en is de kennis om je graad van bewustzijn te verhogen beschikbaar. De echte kennis bleef grotendeels beperkt tot selecte, soms zelfs geheime groepen en drong nauwelijks of niet door tot de grote massa. Dank zij de sociale media en vooral het internet komt er nu een enorme evolutie op gang. Miljoenen mensen die wel interesse hebben in spirituele zaken kunnen nu bereikt worden. Maar in tegenstelling tot materiële dingen die praktisch overal beschikbaar zijn en ons via marketing technieken worden aangeprezen, zal men voor spirituele zaken zelf op zoek moeten gaan. Jij moet zelf boren naar de Bron, de Bron komt niet naar jou toe. En daar zit waarschijnlijk het grote verschil. " Al de ellende van de mensheid heeft slechts één oorzaak: dat is onwetendheid en onbewust gedrag. Oorlogen, folteren, bedriegen, pesten en alle duizend en één dingen waardoor mensen elkaar en vooral zichzelf pijn doen, heeft zijn oorsprong in onbewustheid. Onbewustheid is de enige zonde. Hoe meer iemand bewust leeft, hoe minder ellende hij vooroorzaakt. De grootste weldoeners van de mensheid zijn dan ook de verlichte geesten die de mensen meer bewust proberen te maken. Daar willen we jullie vandaag een paar voorbeelden van geven. We hebben voor elk van jullie een wijze geselecteerd waar je misschien iets aan hebt voor jullie persoonlijke ontwikkeling. Bekijk deze suggesties als wegwijzers, of gewoon als een tip, meer niet. Uiteindelijk bepalen jullie natuurlijk volkomen zelf wat je er mee doet: in de vuilbak kieperen, het weg geven, of het aandachtig lezen en verder zoeken. Misschien is deze boodschap een hulpmiddel bij jullie reis op het spirituele pad. Jullie mogen de gekregen boodschap delen met de overige leden van de groep of niet. Dat maken jullie zelf maar uit. Ik zou zeggen: maak kennis met goeroes, echt wijze mensen die je wakker kunnen schudden en bijdragen aan het verhogen van jullie trillingsgetal."

Sven heeft in de loop der jaren een twintigtal portretten gemaakt van spiritueel interessante goeroes met hun belangrijkste ideeën. Voor elke spirituele meester heeft hij een map met een foto op de buitenkant en een korte biografie met citaten. Een korte eerste kennismaking. De mappen liggen op een tafel en iedereen kan er vrij eentje uitkiezen. Hij maakt er hen attent op dat er in deze selectie erg controversiële figuren zitten. Het zijn in de volste betekenis van het woord geen gewone mensen. Verwacht ook niet dat deze uitzonderlijke mensen volmaakt zijn, integendeel. Van sommigen is een serieuze hoek af, of ze hebben hun duistere kantjes. De ideale schoonzoon of schoondochter ga je niet vinden in dit uitzonderlijk gezelschap.

Sylvia kiest de op een non lijkende figuur van Brahma Kumari Shivani of sister Shivani (1972). Shivani is een vriendelijk ogende Indiase vrouw. Men verwacht niet zo meteen dat een nonnenfiguur een opleiding van informaticus heeft gehad en samen met haar man een technologiebedrijf heeft opgestart. Door toedoen van haar moeder, die een cursus aan de universiteit van Brahama Kumaris had gevolgd waardoor ze zo vrolijk en gelukkig was geworden, is ze uit het bedrijfsleven gestapt en op het spirituele pad terecht gekomen. Nu geeft ze, steeds in het wit gekleed, seminaries op tv voor heel India en reist naar andere landen om voordrachten te geven. Ze heeft meer dan 110 miljoen volgers op youtube die haar humoristisch verpakte wijsheidsboodschappen van zeer praktische aard weten te waarderen.

Ze biedt erg concrete adviezen over relaties, over ouderschap en over hoe gelukkiger leven door meditatie. Ze stelt dat relaties tussen mensen niet gaan over iets willen van elkaar, maar over het geven aan elkaar. Verander je gedrag van iets zoeken bij de ander, naar iets geven aan de ander. Als je geeft, ben je de eerste die krijgt.

Ze stelt: als iemand zich lichamelijk niet goed voelt en zich irrationeel of geïrriteerd gedraagt door ons te beledigen, begrijp dan dat hij of zij pijn heeft. Aanvaard dit gegeven en zorg voor hem of haar.

Ze stelt: als iemand zich emotioneel niet goed voelt, zich erg egoïstisch kan gedragen. Dat kan zich uiten in agressieve, ongeduldige, manipulatieve en oneerlijk reacties waardoor we voelen dat ze ons pijn doen. Desondanks, aanvaard het en draag zorg voor hen.

Dit zijn reacties van een hoogstaande vrouw met een wijs inzicht in menselijke relaties. Ze is daarenboven met haar warme stem erg aangenaam om te beluisteren. Test haar boodschap even uit op https://www.facebook.com/BKShivani en op de talrijke youtubefilmpjes. Jouw trillingsgetal zal er wel bij varen.

Liza, die erg katholiek en braaf werd opgevoed, is nog een regelmatige kerkganger. Dat heeft ze op een wandeling in Nepal verteld aan Sven. Ze kiest voor de Christusfiguur en krijgt enkele nieuwe ideeën over Jezus die haar misschien wakker schudden en uit haar verroeste opvattingen zal bevrijden. Het vertekend beeld van Jezus dat door de kerkelijke autoriteiten nog steeds in stand wordt gehouden, wordt even bijgestuurd om de echte Jezusfiguur te tonen.

De christelijke traditie heeft ons lang voorgehouden dat Jezus niet getrouwd was, maar daar werd nooit enig historisch bewijs van gevonden. Hoe kon Jezus vrijgezel geweest zijn in een Joodse gemeenschap waar alle 'normale' mannen getrouwd waren? Het zou abnormaal geweest zijn dat een gezonde man niet gehuwd was in de Joodse gemeenschap van die tijd. In het evangelie van Thomas en dit van Filippus staat duidelijk dat Jezus Maria Magdalena zijn levensgezellin was en haar op de mond kuste tot ongenoegen van de overige apostelen. Een pas opgedoken stuk papyrus uit de vierde eeuw lijkt te suggereren dat Jezus wel degelijk getrouwd was. Op het piepkleine stuk papyrus in Egyptisch, koptisch schrift dat Karen King, professor theologie uit de States, op een Romeins Congres voorlegde staat, “Jezus zei tot hen, mijn vrouw ...”

Trouwens wie al dat historisch onderzoek met de nodige schep zout neemt, heeft voldoende aan een uitspraak van Jezus zelf. Hij zegt: 'Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn.' (Genesis 2:24). Welke man kan nu zo een uitspraak doen zonder die totale, intieme eenwording zelf te hebben ervaren? Zelfs als hij kinderen had, zoals Dan Brown in zijn boek "De Da Vinci code' beweert, maakt hem dat niet minder mens, integendeel.

Waarom werd het idee van reïncarnatie dood gezwegen in de Kerk? Opvattingen over reïncarnatie komen voor in alle oude religies en was ook een basisidee van het eerste christendom. In het jaar 325 na Chr. riep keizer Constantijn het eerste concilie van Nicea bijeen, dat alles wat aan reïncarnatie herinnerde uit de Geschriften deed verdwijnen. Het idee van reïncarnatie ondermijnde de macht van de Kerk en de keizer Constantijn was fel tegen reïncarnatie. De man leefde niet graag met het idee dat hij misschien in een vorig leven slaaf was geweest, of wat nog erger zou zijn, dat hij in een volgend leven slaaf zou worden. In de zesde eeuw werd door het tweede Concilie van Constantinopel in 553 na Christus het idee van reïncarnatie totaal verboden. De wijze heren van dit concilie discussieerden toen liever over het idee of een vrouw wel een ziel had en hoeveel geesten er op een puntje van een naald kunnen zitten. Niettemin was je nadien, volgens de officiële christelijke leer, een ketter als je in reïncarnatie geloofde.

De vloek van een ketter te zijn als je daarin durfde geloven heeft blijkbaar goed gewerkt. Nu nog 'geloven' echte christenen niet in het idee van reïncarnatie. Niettemin waren grote Westerse wetenschappers zoals Carl Jung en bekende filosofen en schrijvers zoals Nietzsche, Schiller, Goethe en zelfs Napoleon rotsvast overtuigt van het bestaan van reïncarnatie.

De lelijkste bijdrage van de Rooms katholieke Kerk, nl. gelovigen opzadelen met een schuldcomplex, werd nooit door Jezus verkondigd. Het feit dat miljoenen christenen geleefd hebben en vele nu nog leven met het psychische, nefaste gevoel van schuldbesef en zondigheid is niet afkomstig van Jezus. De woorden uit de H. Mis 'Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa' of in het Nederlands: door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn allergrootste schuld, werden nooit door Jezus uitgesproken. Iemand 'schuld' aansmeren is een emotioneel chantagemiddel om macht te verwerven over de ander, vooral als men zijn onderdanen in de biechtstoel al of niet de absolutie kan geven. Eeuwenlang hebben priesters het schuldgevoel ingepompt bij de gelovigen om hen te kunnen domineren.

In dezelfde lijn ligt de uitspraak voor de communie: "Heer ik ben niet waardig dat jij tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden." Hoezo, ik ben niet waardig? Heeft de Schepper van Hemel en aarde dan een misbaksel gecrëeerd? Is er iets mis met mij? Waarom moesten gelovigen vroeger elke zondag in de H. Mis weer die ziekmakende onwaardigheid belijden? Die uitspraak is blijkbaar afkomstig van een Romeinse centurion, die bemiddelaars naar Jezus had gestuurd met het verzoek zijn slaaf te genezen. Uit respect voor Jezus zei hij: 'Heer ik ben niet waardig dat jij tot mij komt'. Zelfs indien men aan deze zinsnede de betekenis geeft dat 'mijn ego niet waard is om het heilige en goddelijke te ontvangen' is dit pyschologisch volkomen fout. Men moet zijn ego eerst volledig aanvaarden vooraleer het in diepe meditatie kan verdwijnen. Alle verlichte Meesters maken ons duidelijk dat pas nadat het ego verdwenen of opgelost is in het Grote Geheel, de Bron of de goddelijke energie binnen kan stromen.

Om een beetje solidair te zijn met zijn Liza kiest Miel ook een map waar Jezus Christus op afgebeeld staat. Ook hij ontdekt enkele nieuwe opvattingen die hem echt boeien. In de Bijbel wordt er niets verteld over het leven van Jezus vanaf twaalf jaar tot op het ogenblik van zijn openbaar leven. Waar was hij al die tijd? Hoe heeft hij achttien jaar lang verstoppertje kunnen spelen? In de loop der eeuwen werden al heel wat speculaties naar voren geschoven over die stille jaren en het verborgen leven van Jezus. Zo zou hij volgens de Arthurlegende in de leer geweest zijn bij druïden in Brittannië. Volgens de Dodezeerollen zou hij bij de Essenen in Judea zijn opleiding hebben gehad. Dr Acharya Shree Yogeesh beweert dat hij door zijn wijze vader Jozef naar India, meer bepaald naar Nalanda,werd gestuurd. Nalanda was het cultuurcentrum van die tijd. Jezus zou volgens diezelfde bron zelfs in Tibet geweest zijn en dat blijkt zelfs uit schriftelijke archieven. De Kerkelijke autoriteiten ontkennen natuurlijk deze feiten, want dan zouden ze moeten erkennen dat Jezus zij wijsheid uit India had gekregen en niet van zichzelf als Goddelijke zoon. Het blijft alleszins erg merkwaardig dat een schrijnwerkerszoon zo maar een discussie kon aangaan met de Schriftgeleerden uit die tijd zonder ooit een intellectuele opleiding te hebben gekregen.

In Miel zijn farde staat nog de volgende tip. Als je de grootsheid en schoonheid van Jezus echt wil kennen, lees dan de boeken 'Volg Mij' en 'Het Mosterdzaad ' van Osho. Osho haalt de bron van het christendom vanonder de vastgeroeste mythes en dogma's onderuit en geeft een totaal nieuwe kijk op de oorspronkelijke Jezus. Osho geeft commentaar op de parabels en uitspraken van Jezus. Er worden enkele passages gelezen uit het Evangelie en Osho begint dan maar te vertellen. Onvoorbereid schudt hij de commentaar uit zijn mouw. Een van de discipelen noteert en alles wordt nadien geredigeerd en uitgegeven. Zelden werd Jezus zo mooi beschreven dan in deze toespraken van Osho. Zelfs in het boek van de progressieve theoloog Edward Schillebeeckx, O.P. (1914-2009), 'Jezus, het verhaal van een levende' vindt men niet de diepere betekenis van de uitspraken van Jezus. Als men beseft dat 'alleen gelijke, gelijke kunnen beoordelen en waarderen' aanvaardt men dat minder verlichte geesten zoals pastoors, theologen en Pausen die hun uitleg hebben gegeven over de figuur van Jezus geen helder beeld kunnen geven. De figuur van Jezus fungeert als een spiegel. Het hangt van jou af wat Hij te geven heeft. Je kunt immers niet meer ontvangen dan je aankunt op een gegeven moment.

Theo kiest uit de reeks Jiddu Krishnamurti (1895-1986). Blijkbaar heeft hij goed gekozen, want ook Theo heeft lak aan gezag en autoritaire bronnen die hem willen dicteren wat hij moet geloven, of moet doen en laten. Krishnamurti werd opgeleid om de nieuwe leider te worden van de Theosofische Beweging. Omdat hij consequent alle gezag afwees wou hij ook geen leider zijn en wou hij ook geen volgelingen. Volgens hem voeren leiders hun volgelingen naar de ondergang en de volgelingen hun leiders.

Hij stelde: wees uw eigen leraar en uw eigen leerling. Als men vrij is van elke gezag, zowel van het eigene, als dat van een ander, sterft men voor alles van gisteren en laat men het verleden los. Men leeft volkomen in het nu met een frisse, jonge en onschuldig geest vol kracht en hartstocht. Hij heeft bijna 65 jaar lang voordrachten en lezingen gegeven in alle werelddelen over inzicht en meditatie, maar hij wou absoluut geen nieuw geloof of nieuwe filosofie brengen.

In zijn voordrachten geeft hij een vlijmscherpe analyse van psychologische kwaliteiten van de mens en een goed inzicht in de menselijke natuur. Voor hem is het 'Ego' de bron van alle geweld en miserie van de mensen. Het ego ziet steeds brokstukken en niet het geheel waardoor het niet in harmonie leeft met de rest van de wereld. Vandaar ook dat mensen met idealen en mensen met een sterk doel zo gewelddadig zijn en nooit in harmonie kunnen leven. Echte intelligentie; d.w.z. als de geest stil in meditatie is, ziet het geheel. Wie in liefde en meditatie leeft zal ogenblikkelijk in het moment leven en juist handelen en leven. Wie nooit gemediteerd heeft zal dit inzicht niet kunnen verwerven. De mooiste levenslessen zijn dan ook lessen in stilte; gewoon keuzeloos gewaar zijn en de schoonheid bewonderen is een degelijk startpunt.

Wie meer wil weten over de wereldleraar Jiddu Krishnamurti kan beginnen met de biografische werken te lezen van Mary Lutyens. Ook zijn toespraken en lezingn werden gebundeld in talrijke boeken. Men kan sommige van zijn lezingen nog volgen op enkele youtube-filmpjes. Een uniek getuigenis en synthese van Sadghuru over het leven van J. Krishnamurti vindt men op: https://www.youtube.com/watch?v=zzvp6l9JvHg.

Paul herkent in de reeks portretten nogal snel Sadhguru, de verlichte Meester waar Sven al een en ander over verteld heeft. De Indische 'ware goeroe' Sadhguru Jaggi Vasudev (1957) is niet alleen een yogi, mysticus en auteur van meerdere bestsellers, maar ook een spiritueel raadsman voor de Verenigde Naties, voor werelduniversiteiten en zelfs voor grote technologiebedrijven zoals Microsoft en Google.

Hij heeft de 'Isha Foundation' opgericht, een non-profitorganisatie die yogaprogramma's over de hele wereld aanbiedt. Met zijn organisatie tracht hij het milieu te verbeteren door het aanplanten van miljoenen bomen om de erosie tegen te gaan. Hij werkt aan een grondige hervorming van het onderwijs in India, dat nog stoelt op Engelse educatiemethoden vanuit de koloniale periode. Ook sociale hervormingen om de minder bedeelde uit de arme kasten uit het slob te halen, staan op zijn programma. Maar zijn grootste bijdrage is zonder twijfel zijn revolutionaire methode om door 'Inner Engineering' de mens meer bewust te doen leven. Door de Isha-organisatie met zijn duizenden vrijwilligers worden via alle moderne kanalen van Facebook tot Youtube-filmen zijn boodschappen verspreid.

Iedereen mag hem vragen stellen, zowel schoolkinderen als professoren en alle onderwerpen komen aan bod. Hij geeft in het 'Isha Yoga Center', mensen de gelegenheid om zich te ontwikkelen tot meer bewust, levende wezens door meditatie en yoga-oefeningen. Dit lijkt allemaal een ernstige bedoening, maar niets is minder waar. Sadhguru danst, zingt en schokt van het lachen tijdens zijn toespraken vol humor. Hij straalt rust en volmaakt geluk uit dat aanstekelig werkt op zijn toehoorders. https://isha.sadhguru.org/global/en

Michelin en Alex, allebei nog kwaad omdat ze die prachtige saffier niet gekregen hebben, doen alsof ze die fardes met wijze mensen niet nodig hebben. Ze lopen er onverschillig langs en trekken allebei stilletjes weg naar de bar. Een goeie whisky voor Alex en een glaasje champagne voor Micheline zal hen de opgelopen frustratie wel even doen vergeten.

Sander had in zijn jonge jaren al interesse in de bhagwan-beweging. Om familiale redenen heeft hij toen Bhagwan niet kunnen opzoeken in Poona India. Hij was geïntrigeerd door de 'gevaarlijkste man ter wereld sinds Jezus Christus'. Hij heeft het noodgedwongen moeten stellen met het lezen van zijn boeken en het bekijken van een paar video's. Sander is erg benieuwd wat Sven over Bhagwan wel te vertellen heeft.

Bhagwan Shree Rajneesh (1931-1990), later Osho genoemd, werd vooral bekend van de rode en oranje kleding die zijn volgelingen droegen en de controverse rondom zijn persoon. Jammer genoeg werd hij wereldwijd meer bekend als de seksgoeroe, de man met tientallen Roll Royces en de schandalen rond zijn secretaresse Sheela. Deze Indiaanse mysticus heeft het leven en werk van miljoenen mensen van elke leeftijd en iedere religie niet alleen in India, maar vooral de VS, Australië en Europa beïnvloed. Hij creëerde de voorwaarden voor de geboorte van de nieuwe mens, die hij Zorba de Boeddha noemde. Iemand die in staat is zoals Zorba de Griek van aardse geneugten te genieten als van stilte zoals Gautama de Boeddha.

Osho verenigde tijdloze wijsheid van het Oosten met de wetenschappelijke kennis van het Westen. Hij heeft al de oude 112 bestaande meditatietechnieken grondig toegelicht in "Het boek der Geheimen" (vijf delen). In het Baghwan-centrum in Poona ontwikkelde hij een breed scala aan meditatietechnieken die de innerlijke transformatie mogelijk maken. Vooral de actieve meditatietechnieken met intense ademhaling gecombineerd met langdurige dansbewegingen om al de spanningen uit het gestresste lijf te halen, werden door Westerse volgelingen beoefend.

Osho was een zeer belezen filosoof, die zich ook thuis voelde in moderne wetenschappen, psychologie, alle religies en in kunsten. Met veel humor en grappen maakte hij de soms moeilijke inhoud van mysterieuze, esoterische kennis duidelijk. Zelfs de allergrootste figuren uit de wereldgeschiedenis zoals Boeddha, Lao Tse, Zoroaster, Jezus Christus, Mohammed, Gurdjieff werden door hem doorgelicht. Hij analyseerde vlijmscherp de kwaliteiten en tekortkomingen van alle belangrijke religieuze bewegingen en van de Indische, Chinese en Japanse wijzen of van Joodse en christelijke mystici. http://www.oshoworld.com/biography/innercontent.asp?FileName=biography8/08-21-communes.txt.

Osho vertelde onverbloemd de waarheid, ook al moesten hiervoor heilige huisjes sneuvelen. Hij had het lef om te provoceren en om eeuwenlange, scheef gegroeide situaties in de samenleving aan te kaarten tot groot ongenoegen van politici en religieuze leiders die het liever hielden bij het oude en vertrouwde. Zo klasseerde hij priesters en politici bij de grootste misdadigers van de mensheid, omdat ze macht proberen uit te oefenen op hun 'onderdanen'. Gezagdragers moesten helemaal niet weten van deze revolutionaire rebel. Toen hij uit de VS werd uitgewezen was er letterlijk geen enkel land dat hem wou ontvangen en moest hij noodgedwongen terug naar zijn geboorteland India. Zo boorde hij ook Moeder Theresa en haar volgelingen de grond in met hun ideaal van armoede, miserie en lijden om God te dienen. Hij toonde ook aan dat de nationale held van India, de geweldloze Gandhi, helemaal niet zo geweldloos was als hij wordt voorgesteld, maar door zijn vastenkuren geweld pleegde op zijn eigen lichaam en macht uitoefende op de bevolking en vooral op de eigen familie.

Wie in Poona Osho wou volgen kreeg een nieuwe naam, een oranje kleed en een mala om zich gemakkelijker te kunnen bevrijden uit zijn jarenlange politieke, religieuze en familiale conditioneringen zonder hen een nieuw geloof te geven. Een nieuwe naam moest het begin worden van een nieuw leven. Dit is de betekenis van de initiatie en de naamgeving voor een discipel. Begin opnieuw met een blanco strafregister. Dump het verleden en gooi je honderd percent in het NU. Gooi je oude ego overboord- je weet wel de versleten fonoplaat die steeds het zelfde deuntje afdraait, al levenslang -en begin opnieuw.

Volgens Bhagwan is ieder menselijk wezen een potentiële Boeddha met de mogelijkheid om verlichting te bereiken. Volgens hem is iedereen in staat om onvoorwaardelijke liefde te ervaren en het leven te beleven in plaats van te overleven. In zijn boeken geeft hij aan dat het ego de meeste mensen in de weg zit. Het ego is volgens Osho de sociale conditionering en de beperkingen die iemand zichzelf oplegt en die in het verleden zijn verzameld. De mens schept daardoor behoeften die in conflict zijn met zijn werkelijke aard.

Bhagwan relativeert het belang van het denken. Hij ziet het denken als een overlevingsmechanisme, dat steeds terugkerende patronen schept die in het verleden succesvol waren. Hierdoor leven veel mensen in het verleden, en vergeten ze in het moment te leven. Dat Osho een blijvende inspiratiebron is voor spirituele zoekers blijkt overduidelijk uit de volgende uitspraken van enkele gekende persoonlijkheden. *De veertiende dalai lama noemt Osho een verlichte Meester die alle mogelijke middelen heeft gebruikt om de mensheid meer bewustzijn bij te brengen.

*Volgens de Indiase schrijver Khushwant Singh is Osho de meest originele denker die India ooit heeft gekend. Hij was enorm belezen en erudiet, scherp van geest en innovatief in zijn denkbeelden. Daarenboven beheerste hij als geen ander het gesproken en geschreven woord.

*De filmacteur Tom Cruise is vol lof over de inzichten en ideeën van Osho, waar hij voortdurend gebruik van maakt tijdens het maken van zijn films.

*De Amerikaanse schrijver Tom Robbins, beweert dat Osho de grootste spirituele leraar van de twintigste eeuw is. Hij vindt dat Osho ons als mens beter begrijpt dan wij onszelf begrijpen.

*Madonna vond het doodjammer dat ze Osho niet persoonlijk heeft leren kennen. Zijn boeken waren een inspiratiebron en gaven haar een dieper inzicht in het leven.

*De Nederlandse psychiater Jan Foudraine (Swami Deva Amrito) heeft zijn aanpak in de psychiatrische wereld ("Wie is van hout?") grondig gewijzigd na kennismaking met Osho.

***

Als muziekliefhebber had Jos zijn keuze vlug gemaakt. Hij had ooit gelezen dat Gurdjieff speciale dansmuziek had gecomponeerd die mensen in trance kunnen brengen. Daar wou hij wel wat meer over weten.

George Gurdjieff (1866-1949) was een omstreden Grieks-Armeens filosoof, mysticus, schrijver, componist, choreograaf en handelaar. Gurdjieff was een excentriek en speciaal man met een leven vol geheimen en mysteries, zelfs zijn geboortedatum is niet eens zeker gekend. In zijn zoektocht naar de waarheid leidde hij een zeer avontuurlijk leven. Als gewiekste handelaar verkocht hij tapijten en zelfs geverfde mussen als kanaries. Hier in het westen werd hij vooral bekend door zijn 'Instituut voor de Harmonische Ontwikkeling van de Mens', gevestigd in een kasteel in de buurt van Prieuré in Fontainbleau, nabij Parijs.

Tussen de twee wereldoorlogen had hij daar een bijzondere levensschool, een echt werkkamp, waar hij zijn adepten de Vierde Weg trachtte bij te brengen. Gurdjieff was met zijn enorme knevel, zijn kaalkop en vooral zijn hypnotiserende ogen een imponerende verschijning. Hij dirigeerde zijn leerlingen met een grillige hand en was bijzonder veeleisend, op het tirannieke af. Hij vond dat de gewone mens eigenlijk meer slaapt dan waakt. Het lichaam is wakker, maar de geest slaapt of reageert mechanisch zoals een robot. Hij wou mensen bewuster maken en uit die waak-slaaptoestand wekken. Hij vond het ego van de mens net een ruiter op een postkoets die getrokken wordt door een stel wilde paarden. De ruiter slaapt en schiet af en toe een beetje wakker, dan doet hij wanhopige pogingen om de wilde beesten onder controle te krijgen. De paarden die in alle richtingen trekken, zijn de driften, de onbewuste verlangens.

Om zijn leerlingen alerter te maken, bedacht hij allerlei, soms extreme, technieken. De leerlingen die zijn “Vierde Weg” mochten volgen, moesten veel betalen want iets dat gratis is, vindt men toch niks waard, was zijn redenering. Die cursus was dan ook voorbehouden voor gevorderden, aristocraten, kunstenaars en intellectuelen. Vooraleer een leerling werd toegelaten, moest hij de drie klassieke wegen hebben afgelegd. De eerste weg was die van de fakir om de lichamelijkheid te beteugelen. Dan kwam de tweede weg, die van de monnik die leert hoe men de emoties en gevoelens onder controle moet krijgen. De derde weg was die van de yogi, die het denken en het intellect moet beheersen. Niet iedereen werd dus zo maar aanvaard voor zijn “Vierde Weg”. Alleen hij die kennis had van de regels en normen van de eerste wegen, maar geen volgeling was van een daarbij behorend religieus of filosofisch systeem, kwam in aanmerking.

Hij huurde op zijn werkkamp zelfs een onmogelijk moeilijke man in, een echte etter en hambrasmaker, die de deelnemers voortdurend moest uitdagen en lastig vallen om hen waakzaam te houden. Met een schoktherapie, waarvan die fameuze STOP-oefeningen een onderdeel vormden, trachtte Gurdjieff zijn leerlingen alerter te maken. In zijn werkkamp werd hard labeur verricht zoals o.a. sloten graven. Zo liet hij op een bepaald moment opzettelijk een dijk doorsteken terwijl zijn leerlingen in de sloot aan het werken waren. Op het ogenblik dat de vloedgolf door de sloot stroomde, riep hij “STOP”. Iedereen bleef dan stokstijf staan als een bevroren standbeeld. Ze mochten niet bewegen tot hij opnieuw teken gaf. Hij dreef het zelfs zover dat bij een bepaalde leerling het water al tot zijn lippen stond vooraleer hij OK riep om hem te bevrijden. Zo riep hij ook eens ‘stop’ toen een leerling hete thee aan het uitschenken was. De man kon niet anders dan met het kopje hete thee in zijn hand blijven staan tot er letterlijk blaren kwamen op zijn vingers.

De essentie van Gurdjieffs lering is dat de individuele mens zichzelf niet, of nauwelijks kent. En wat het nog erger maakt is dat hij zich daar niet eens bewust van is. De mens denkt en handelt mechanisch. Hij verkeert in een bewustzijnstoestand die in de esoterische wetenschappen wel als waak-slaap wordt beschreven. Het lichaam is weliswaar wakker, maar de geest, of zo men wil, datgene wat de mens in essentie ís, slaapt. Met het verschijnsel 'oorlog' als voorbeeld illustreert Gurdjieff het onbewust gedrag van de overgrote meerderheid van de mensen. Miljoenen slapende mensen trachten miljoenen slapende mensen van een andere natie te vernietigen. Zouden ze dit ooit kunnen doen als ze 'wakker' waren?

De mens die echt "wakker" wil worden, zal volgens hem aan zichzelf moeten werken. https://www.youtube.com/watch?v=97WMjE0dn4g

Om de bewustzijnsontwikkeling te bevorderen, maakte hij ook gebruik van speciale muziek en dansen die hij geleerd had van oeroude melodieën bij bergvolkeren waar hij verbleef, van heilige gezangen in de Tibetaanse kloosters en van complexe ritmen bij de Derwish-dansen van de Soefi's. Tijdens die reizen in het Oosten had hij zelf ondervonden hoe krachtig het effect was van spirituele liederen, gezangen en melodieën gecombineerd met heilige dansen. Met zijn leerling, de Russische componist Thomas de Hartmann (1885-1956), heeft hij speciale pianomuziek gecomponeerd om het effect van zijn 'movements' te vergroten. Die muziek dient om de spiritueel georiënteerde, uiterst complexe, veel strak ritmische dansbewegingen te begeleiden. De dansbewegingen vergen van de dansers een extreem hoge mate van alertheid. (Gurdjieff And De Hartmann - Songs of Sayyids and Dervishe).

Gurdjieff was een van de strafste spirituele meesters van de vorige eeuw die met zijn ideeën en methodes een grondig en blijvend effect had op zijn adepten. Een groot deel van de essentie van zijn filosofieën en inzichten staat beschreven in 'Op zoek naar het wonderbaarlijke' het boek van een van zijn prominentste Russische leerlingen, de filosoof P. Ouspensky (1878-1947).

***

Mieke weet niet goed welke kaft ze zal kiezen. Ze slaat er enkele open en vindt de foto van Eckhart Tolle wel aantrekkelijk. Zo een sympathiek man zal wel iets te bieden hebben.

Eckhart Tolle (1948) is een Duitse leraar en auteur op het gebied van spiritualiteit die nu in Canada verblijft. Hij werd vooral na een interview met Oprah Winphrey een van de meest populaire en invloedrijkste spirituele leraren van deze tijd. Zijn eerste boeken "De Kracht van het Nu" en "De Nieuwe Aarde" werden bestsellers. Je hoeft zelfs zijn boeken niet te lezen. Je kunt zijn adviezen en duidingen van spirituele fenomenen volgen op tientallen youtube-filmpjes, of ga gewoon naar zijn website: https://www.eckharttolle.com/

Tolle vertelt eerst hoe hij, na een leven vol miserie er zelf een eind wou aan maken. Maar op een van die dieptepunten in zijn leven werd zijn Ego in een meditatiemoment meegesleurd in het Zijn (Zijn is voor Tolle praktisch synoniem voor God, Tao , het Al). Het ego verdween en loste op. Hij werd verlicht. Enkele jaren heeft hij in Londen geleefd als een kluizenaar die alleen maar wou genieten van zijn totaal vervuld zijn. Langzaam leerde hij andere mensen hoe ze ook zo gelukkig kunnen worden door te leven in het Nu van het Zijn. Uit al die vragen en antwoorden is zijn succesboek geboren.

Het voorwoord van E. DiCarlo begint met enkele grote mythes die het Westerse denken domineren en die E. Tolle ontmaskert. Vooral de mythe dat 'de stoffelijke wereld alles is wat er is', wordt ontzenuwd. Volgens E. Tolle is de allerbelangrijkste stap naar verlichting: de identificatie met het verstand, zeg maar je ego, op te geven. Elke keer dat je een gat maakt in de stroom van denken, wordt het licht van bewustzijn sterker.

Zijn belangrijkste boodschap is dan ook: leef in het NU. Er is geen ander moment dat je leven kunt. Gooi al de ballast van het verleden en ook van de toekomst overboord. Zijn boodschap is een moderne versie van de eeuwenoude soefiwijsheid: 'De soefi is de zoon van de tegenwoordige tijd”. Volgens de soefileraar Rumi versluieren het verleden en de toekomst God voor ons gezicht. Verbrand die twee met vuur, is zijn wijze raad.

***

Wendy heeft altijd al een vreemde voorkeur gehad voor donkere mannen met baarden. Als ze de foto ziet van Mooji raakt ze al licht opgewonden. Die lachende man kijkt vriendelijk en opent nieuwe perspectieve die ze maar al te graag wil verkennen.

Bij Mooji staat zelfonderzoek centraal. Hij loopt hiermee in het spoor van zijn leermeester Papaji die zelf een volgeling was van Ramana Maharshi. Mooji is in Jamaica geboren en op zijn zestiende naar London verhuisd. Hij heeft een christelijke achtergrond en had zijn eerste spirituele ervaringen na contact met een christelijke mysticus. Hij trok naar India waar hij na contact met zijn goeroe Papaji verlicht werd. Hij wordt de goeroe voor de spirituele luierikken genoemd omdat hij voor een directe aanpak kiest. Zijn lessen zijn dan ook eenvoudig. Mooji is daarom ook erg populair en heeft veel toegewijde volgelingen.

Het is een vriendelijke en charmante man met veel humor en een charismatische uitstraling waardoor hij vooral jonge mensen begeestert. Hij heeft in het zuiden van Portugal zijn spirituele gemeenschap, Monte Sahaja, waar hij zijn satsangs houdt, Satsangs zijn 'bijeenkomsten in waarheid'. Hij leert zijn leerlingen een onderscheid te maken tussen het oppervlakkige zelf dat zich identificeert met zijn lichaam, zijn denken en emoties en het oorspronkelijke zelf, of het centrum van bewustzijn.

Volgens Mooji ligt er achter, of onder de oppervlakkige persoonlijkheid, die wij gewone mensen meestal ons "ik" noemen, een onverstoorbaar zijn, een onveranderlijke kern. Dit stille eeuwige zelf wordt onder gesneeuwd door de constante drukdoenerij en de oppervlakkige ruis van onze gedachten en emoties. Zo raken we ons ware zelf kwijt. We trachten die leegte op te vullen door nog meer rijkdom, goederen, en plezierkes allerhande zoals lekker eten, seks en reizen te vergaren. Zo blijven we levenslang onbevredigd omdat we duidelijk aanvoelen dat er iets essentieels ontbreekt. We zoeken het buiten onszelf, terwijl het binnenin te vinden is. https://mooji.org/

***

Lea kiest resoluut voor een vrouwelijke figuur uit het aangeboden gezelschap, die net zoals zij, een grote liefde heeft voor paarden.

Teal Swan (1984) is een nog jonge 'New Age' spirituele leraar met miljoenen volgers. Ze heeft iets uitdagends over zich en dat intrigeert. Zij is auteur, blogger, geeft videoboodschappen en is een beroemdheid op de sociale media in de VS en zelfs wereldwijd. Ze leidt een liefdadigheisorganisatie en is in allerlei opzichten een moderne vrouw. Ze heeft model gespeeld en heeft een eigen kledinglijn. Ze schildert, rijdt paard en reist. Ze heeft tatoes op haar benen en op haar armen. Teal Swan heeft al enkele huwelijken en scheidingen achter de rug. Van een dergelijke figuur verwacht men niet zo meteen dat ze wijsheid te koop heeft en een sterke spirituele invloed heeft. Daarenboven is ze erg controversieel omdat ze een sekteleider zou zijn, een reïncarnatie van de Indische Meester Sai Baba van Shirdi en gedurfde standpunten inneemt over zelfmoord (de 'reset button indrukken') en seksualiteit.

Het levensverhaal van haar verschrikkelijke jeugdjaren heeft veel weg van een echte horror-film. Al van kindsbeen af bezat ze speciale, extrasensoriële gaven die noch door haar ouders of haar geloofgemeenschap waarin ze leefde, werden erkend of aanvaard. Ze werd gepest en leefde afgezonderd. Een vriend van haar vader misbruikte het vijfjarig meisje en overtuigde de ouders dat ze bezeten was van de duivel en dat hij dit probleem kon oplossen. Zij moest als kind deelnemen aan duivelse rituelen en werd uitgehongerd en langdurig ritueel gemarteld, fysiek, mentaal, emotioneel en seksueel. Die 'vriend van haar vader' overtuigde haar dat hij haar echte vader was en maakte haar volledig afhankelijk en volgzaam. Hij leende haar uit aan andere mannen en toen ze wat ouder werd en een minder interessant werd als kindmeisje moest ze model spelen.

Uiteindelijk kon ze op negentienjarige leeftijd ontsnappen. Na een jarenlang healing- en transformatieproces, besloot ze om zich niet langer te verbergen en deelt haar ideeën over vergeving, vreugde, vrijheid en liefde via haar boeken en haar YouTube kanaal met miljoenen mensen over de hele wereld. In interviews bekend Teal dat ze jarenlang rond gelopen heeft met zelfmoordneigingen en zelfs verscheidene pogingen heeft ondernomen. Met haar moeder reisde ze naar China om haar te laten onderzoeken. Daar ondervond ze voor de eerste keer in haar leven zich begrepen en totaal aanvaard. In tegenstelling tot de westerse dokters werden haar extrasensoriële gaven niet afgedaan als mentale ziektes maar als en uitzonderlijke gave. Die Chinese dokters trainde haar om haar krachtige intuïtieve gaven te gebruiken voor zichzelf en om andere mensen te genezen.

Of Teal Swan een verlichte meester of niet, is niet zo belangrijk. Wel belangrijk is dat ze wereldwijd met haar boodschappen die weinig verschillen van andere grote meesters miljoenen mensen bereikt. Swans leringen over het omgaan met psychische problemen zijn vaak beschreven als onconventioneel en potentieel gevaarlijk voor jonge mensen. Ze krijgt kritiek op haar manier om fans aan te trekken. De belangrijkste ideeën vindt men terug in haar eerste boek:"The Sculptor in the Sky" In 2015, verscheen haar tweede boek: Shadows Before Dawn: Finding the Light of Self-Love Through Your Darkest Times, dat een jaar later gevolgd werd "The Completion Process: The Practice of Putting Yourself Back Together Again." In deze boeken komen allerlei onderwerpen zoals spiritualiteit, relaties, de wet van aantrekking en zingeving aan bod.

Op het internet kan men letterlijk tientallen van haar youtube-filmen bekijken waarin ze telkens een onderwerp behandeld. Haar volgers geven haar de bijnaam "The Mirror" omdat ze de waarheid over jezelf en het universum weerspiegelt. https://tealswan.com/

***

Dora zoekt een beetje verveeld in het pakket met 'goeroes'. Ze hoopt stiekem van er een beursgoeroe zoals Warren Buffett of Benjamin Graham in aan te treffen. Maar die zitten er natuurlijk niet tussen. Ze bladert een beetje door enkele mappen en ziet toevallig het zinnetje 'de man met tientallen Roll Royces' staan. Een succesvolle man, denkt ze. Misschien heeft die mij iets te bieden. Maar als ze verder leest, stelt ze vast dat hij het heeft over het ego en mediteren. Niet bepaald haar ding. Ze legt het kaft terug en kijkt naar haar man Luc die net de map met de foto van de Dalai Lama onder zijn arm steekt.

Tenzin Gyatso (1935) is de huidige, veertiende Dalai Lama van het Tibetaans boeddhisme. Een 'Lama' is volgens het Tibetaans taalgebruik een goeroe of leraar. Hij is in 1959 gevlucht uit Tibet nadat Chinese troepen zijn land binnenvielen om de opstand daar neer te slaan. Hij leeft nu nog steeds als banneling in India en is de eerste Dalai Lama die reizen naar het Westen zoals naar de Verenigde Staten, Engeland, Australïe, e.a.landen heeft ondernomen.

De Dalai Lama wijdt al heel zijn leven aan drie levenstaken. Als mens wil hij de menselijke waarden en innerlijke deugden bevorderen. De innerlijke kwaliteiten vormen de basis van een gelukkig leven voor het individu, voor de familie en de hele maatschappij. Hij ijvert voor een onderwijs dat instructies geeft over onze innerlijke wereld, de werking van onze geest en emoties. Als boeddhistische monnik wil hij een goede verstandhouding tussen alle religies stimuleren. Hij zoekt naar de gulden middenweg tussen alle belangrijke religieuze tradities, die ondanks hun verschillen, uiteindelijk toch allemaal dezelfde boodschap uitdragen van liefde, mededogen, verdraagzaamheid en zelfbeheersing.

Als Dalai Lama neemt hij de Tibetaanse zaak en zijn verantwoordelijkheid tegenover het Tibetaans volk ter harte. Hij beschouwt zichzelf als hun woordvoerder in ballingschap in hun strijd om gerechtigheid. Hij wordt gezien als de spirituele leider van Tibet. Dat de Dalai Lama een echte vredestichter is, wordt wereldwijd erkend. Als Boeddhistische monnik zoekt hij steeds de gulden middenweg. Ook in de langdurig aanslepende conflicten tussen China en zijn geboorteland Tibet. Het is dan ook geen toeval dat hij in 1989 de Nobelprijs voor de vrede ontving “voor zijn strijd voor de bevrijding van Tibet en zijn inspanningen om een vreedzame oplossing te zoeken in plaats van geweld te gebruiken”. Hij komt steeds lachend de mensen te gemoet en is een man met gevoel voor humor.

Ondanks zijn soms gebrekkig Engels heeft hij over heel de wereld een moreel hoogstaande invloed. Hij staat in de top tien van meest bewonderde mensen. Hoewel hij niet 'de paus' van het boeddhisme is, zelfs niet van het Tibetaans boeddhisme, heeft hij voor velen wel dat gezag en gedraagt hij zich als een heus staatshoofd. Hij vliegt de hele wereld rond en wordt ontvangen door staatshoofden en regeringsleiders. Barack Obama noemt hem ‘mijn vriend’en aartsbisschop Desmond Tutu ontmoette hem in India. Paus Franciscus wou hem eerst wel ontmoeten maar na fel protest van China ging die ontmoeting niet door.

De Dalai Lama spreekt vrijuit over morele kwesties zoals abortus of over de vluchtelingenkwestie. Abortus staat voor boeddhisten normaal gelijk met 'vernietigen van het leven' en is onaanvaardbaard. Maar voor de Dalai Lama kan van dit principe wel worden afgeweken als het leven van de moeder in gevaar komt, of als het ongeboren kind zwaar gehandicapt is. Wat de vluchtelingen betreft die Europa de afgelopen jaren zijn binnengestroomd, heeft hij herhaaldelijk gezegd dat ze plannen moeten hebben om uiteindelijk terug te keren naar hun eigen land. Hij zegt:“Ontvang hen, help hen, onderwijs hen, maar uiteindelijk moeten ze wel terugkeren naar hun heimat en hun eigen land ontwikkelen. Ik denk dat Europa toebehoort aan de Europeanen".

Zelfs een van zijn grote bewonderaars, de bekende de filmacteur Richard Gere, is het hier niet mee eens. Maar doktor Luc is het wel gloeiend eens met dit standpunt van de Dalai Lama. Hij heeft zich altijd gestoord aan de zwarte migranten die hier op onze kosten komen studeren en dan in ons land blijven om een rijkeluisleven te leiden zonder zich iets aan te trekken van hun landgenoten. Waarom worden die niet verplicht om terug te keren naar hun land om daar hun eigen bevolking te verrijken met hun intellectueel talent en kennis? Hij heeft veel meer begrip voor al die zwarte voetballers die in onze competities exuberant veel geld verdienen en dat grotendeels opsturen aan hun familie in Afrika. Die helpen tenminste hun eigen volk nog.

Het kernbegrip van de levensfilosofie van de Dalai Lama is mededogen. Mededogen is geen medelijden of genegenheid, is geen partijdig gevoel voor vrienden of familie maar een universeel gevoel van verantwoordelijkheid voor het geluk van iedereen, ook je zgn. vijanden. Mededogen vereist innerlijke kracht en egoloosheid. https://www.facebook.com/DalaiLama

*Er zijn maar twee dagen in het jaar waarop men helemaal niets kan doen. De ene is gisteren, en de andere is morgen. Dit betekent dat vandaag de juiste dag is om lief te hebben, te geloven en in de eerste plaats te leven.

*Bij vergeven gaat het niet over de ander maar over jou. Het is loslaten van de last die je met je meedraagt.

***

"The lamps are different, but the LIGHT is the same"

Rumi

Er liggen nog enkele mappen te wachten op nieuwsgierige lezers met onder meer de namen op van de Engelse kunstenaar en pottenbakker Rupert Spira (1960), een internationale leraar van het directe pad.

Nog eentje die het directe pad kiest is de erg jonge Nederlander Bentinho Massaro, volgens zijn volgers een spirituele rockster, volgens anderen een charlatan en fake guru.

Ook de bejaarde, boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh (1926) uit Vietnam ligt nog te wachten op een lezer. Als vredesactivist, dichter en schrijver heeft hij als banneling een groot deel van zijn leven in Frankrijk gewoond.

Ook de Oostenrijkse esotericus, schrijver, architect, filosoof Rudolf Steiner (1861-1925) blijft voorlopig liggen. Als grondlegger van de antroposofie had hij een eigen zienswijze op pedagogie (Steiner scholen), antroposofische geneeswijze en de biologisch-dynamische landbouw.

Dat enkele Indiase wijzen onaangeroerd blijven liggen is niet te verwonderen. Ze doen met hun vreemde namen bij moderne mensen 'geen belletje' rinkelen. Sri Ramakrishna (1836-1886), de grootste Hindu mysticus van de 19de eeuw die een lichtend voorbeeld was van Godrealisatie. Godrealisatie is volgens hem het doel van het menselijk leven en daarvoor hoeft niemand zich tot een andere religie te bekeren. Elke religie, mits oprecht gevolgd, leidt tot God.

Ook Ramana Maharshi (1879-1950) die 20 jaar lang zwijgend in uren- en dagenlange meditatie doorbracht was een van de belangrijkste Indische goeroes en mystici uit de vorige eeuw. Hij wilde geen leerlingen aannemen of vaste voorschriften geven voor "hoe men een spiritueel leven kan leiden".Zijn voornaamste en bekendste monnik-discipel was Swami Vivekananda (1863-1902)

Paul had eerst de map met Maharishi Mahesh Yogi (1918-2008) in zijn handen maar kon niet anders dan Sadghuru kiezen. Hoewel Maharishi als goeroe van de 'Beatles' en de 'Beach Boys' het westen heeft veroverd en meer dan zes miljoen mensen wereldwijd heeft geïnspireerd, blijft de grondlegger van de transcendente meditatie liggen tussen de resterende mappen.

Die selectie van wijze mensen is Svens persoonlijke keuze. Hij heeft trouwens nog heel wat werk voor de boeg want er zijn nog meer verlichte personen die hun licht verspreiden onder de mensen.

Epiloog India: land van de toekomst

 Reizen naar India is voor Westerse mensen nog altijd een echte cultuurshock. India, het meest kleurrijke land ter wereld, heeft een samenleving die in bijna alle opzichten afwijkt van de onze. Als je als toerist op een Indiaas dorpsplein komt, zitten daar vrolijk uitgedoste vrouwen met fel gekleurde sari’s en zelfs mannen die hun gezicht beschilderen. Opvallend, bijna alle mannen draagt een stevige snor om hun mannelijkheid te bevestigen. Hier knuffelen mannen elkaar nog hartelijk bij een begroeting, zonder dat er iemand denkt:'Ho, twee homo's'.

De meeste toeristen zijn maar saaie vogels tussen dit bont gezelschap. Als je een gesprek aanknoopt zullen Indiërs voortdurend hun hoofd heen en weer wiebelen. Je krijgt de indruk dat ze 'ja' zeggen tegen wat je verteld en tezelfdertijd lijken ze nee te schudden. Je kunt er geen touw aan knopen. Ze blijven mysterieus glimlachen. Hier is religie en cultuur nog steeds verweven met het dagelijkse leven. Ondanks hun naar westerse normen pover bestaan leven ze zich uit in uitbundige feesten en kleurrijke ceremonies en gaan ze ondanks alle miserie met een glimlach door het leven.

Dit onmetelijk land met zijn meer dan 1,3 miljard inwoners heeft iets van de schijnbare wanorde van een gigantische mierenhoop. Het sleurt de toerist uit zijn comfortzone en verandert zijn kijk op de wereld. Zoek je ogenschijnlijke, onoverbrugbare tegenstellingen dan moet je in India zijn. Het is een land van extreme contrasten met zowel eeuwenoude, vast geroeste tradities als ook supermoderne ontwikkelingen. India is na de Volksrepubliek China het grootste land ter wereld naar inwonertal en volgens demografen is het over enkele jaren het land met het hoogste bevolkingsaantal. Er worden honderden verschillende talen gesproken. Behalve het Hindi en het Engels kent India nog 21 andere officiële talen en enkele honderden minder belangrijke die op deelstaatniveau een belangrijke rol kunnen spelen.

India is een land met een dramatisch verleden van onderdrukking, armoede, hongersnoden, verwoestende pandemieën en natuurrampen. Van 1858 tot 1947 was India het juweel in de kroon van het Brits imperium. 'Juweel aan de Britse kroon', klinkt mooi voor de Britten maar erg bitter voor de Indiërs. India was een enorme markt en een wingewest voor de Britse handel die de rijkdom van het moederland garandeerde. Om die rijke opbrengsten te handhaven was de helft van het Britse leger in India gestationeerd op kosten van de inlandse bevolking. Volgens Indiërs is London gebouwd met de rijkdom die de Britse kolonialen 'eerlijk hebben gestolen' uit hun land. Zelfs in tijden van hongersnood moesten ze hun zo levensnoodzakelijke rijst uitvoeren naar Engeland.

De kentering kwam na de 'Slachting van Amritsar' op 13 april 1919 door de soldaten van de Britse generaal Reginald Dyer. Bij een vreedzame betoging tegen het koloniale regime werden de betogers opgesloten in een park. Zonder waarschuwing of oproep om te verspreiden liet generaal Dyer, met de toepasselijke naam, de slachter van Amritsar, de verschillende toegangen tot het park afsluiten en gaf hij het bevel te vuren op de dichte mensenmassa. Zijn manschappen schoten ongeveer tien minuten lang op de demonstrerende menigte waarbij honderden, ongewapende Indiase mannen, vrouwen en kinderen werden gedood en meer dan duizend anderen verwond.

Er kwamen felle reacties niet alleen van de Indiërs maar vanuit de hele wereld, vooral van Westerse landen. Het koloniale project in India stond op de helling want zelfs de anglofiele Indiërs verloren elk geloof in de welwillendheid van de Britse overheid. Dit bloedbad heeft sterk bijgedragen tot de nationale bewustwording van de bevolking en zorgde voor een radicalisering van de publieke opinie. Gandhi, die de weg van passief verzet en geweldloosheid koos, mobiliseerde stilaan de weerstand tegen het repressieve optreden van het koloniale regime met betogingen, de zoutmars, hongerstakingen en zelfs plaatselijke opstanden. Uiteindelijk leidde al die acties tot de onafhankelijkheid van India in 1947.

Eeuwenlang was India samen met China de grootste economie ter wereld. Tijdens de koloniale bezetting van de Britten die het land leegzogen, zakte hun economie tot een dieptepunt, maar nu is het terug de vijfde economie van de wereld. In tegenstelling tot andere grootmachten zoals de USA en China heeft India een zeer jonge bevolking. Meer dan vijftig percent van de bevolking is minder dan 35 jaar. India is een land van plantrekkers en doe-het-zelfvers. Door hun laag besteedbaar inkomen bouwen sommige hun eigen auto met gevonden onderdelen, of ze knutselen met een oude motor een waterpomp in elkaar. Ze rijden in een driewieler met een bak beton van put naar put om de gaten en kloven in de rijweg te dichten.

Dit dicht bevolkte land is in volle ontwikkeling en staat voor enorme uitdagingen. Spanningen tussen hindoes en moslims blijven aanwezig. Het kastenstelsel, discriminatie van Dalits, overbevolking, armoede en milieuvervuiling zorgen voor ernstige problemen. Het taaie cliché wil dat wij India nog altijd gelijk stellen met een derdewereldland met armoede en onderontwikkeling. En voor een groot deel klopt dit vooroordeel nog steeds. Aan de onderkant van de bevolking heeft men inderdaad nu nog miljoenen sukkels die ver onder de armoedegrens leven en moeten bedelen voor een paar roepies. Meer dan een derde van alle mensen op aarde die hoogstens een dollar per dag kunnen uitgeven, leeft in India. Ook het aantal ondervoede mensen en kinderen met een groeiachterstand blijft erg hoog. Het land heeft nog miljoenen analfbeten in de afgelegen dorpen en krottenwijken van de grote steden.

Gelukkig begint de laatste jaren het tij te keren en komt in die schrijnende levenonsomstandigheden een sterke verbetering. Miljoenen Indiërs hebben zich ondertussen weten te ontrekken aan de armoede. Meer nog, in India wonen nu duizenden superrijke miljonairs in paleizen met veel personeel in dienst. Ze imiteren de pracht en praal van de maradhja's met hun exotische hofhouding. India bezit ook een intellectuele elite die bijna een derde van alle softwareontwikkelaars in de wereld levert. Door de lage lonen en hoge opleiding heeft de dienstensector een grote vlucht genomen. Veel westerse bedrijven besteden administratief werk vooral voor programmeren en callcenters uit aan India.

Wij, hier in het Westen, hebben veel te danken aan het rijke verleden van de Indiërs. We kregen het concept nul in de wiskunde cadeau, de meetlat en het schaakspel. We danken de yoga- en meditatietechnieken aan eeuwenoude tradities uit India. Zelfs zogenaamde moderne westerse vernieuwingen zoals 'mindfulness' vonden er hun voedingsbodem. Ook erg praktische dingen hebben we te danken aan de Indiërs. Ze leerden de rest van de wereld het gebruik van natuurlijke vezels zoals katoen en jute om kleren te maken en de knoop om je vest te sluiten. Zij gebruikten als eerste toiletten die men kon doorspoelen en ze wasten hun haren met zelf gemaakte shampoo. De eerste plastische chirurgen die neuscorrecties aanbrachten en huidtransplantaties doorvoerden, of zelfs de vertroebelde ooglens konden verwijderen, leefden in India.

Het leven van de moderne mens is ondenkbaar geworden zonder hun nieuwste snufjes uit de informatica. In India staat een intellectuele elite aan de top van de vooruitgang, vooral op het gebied van databeheer en software. De uitvinder van de USB-stick, het extern opslagmedium voor de pc, is de Indiër Ajay Bhatt. Hij leidt bij Intel in de V.S. een onderzoeksteam en heeft nog 132 andere patenten op zijn naam staan. Een van de meest invloedrijke persoonlijkheden van de moderne tijd is de Indiër Sandar Pichai, huidig CEO van Google. Hij was de stuwende kracht achter Googlemaps en Gmail. Hij laat miljarden mensen zoeken met de in het systeem ingebouwde algoritmen naar de juiste informatie. In de wereld van de data, het grootste economisch product van deze tijd, speelt Google de eerste viool. India is een van de belangrijkste software-exporteurs van de wereld. Het is daarenboven na de VS de grootste uitvoerder van medicijnen en is wereldmarktleider voor de productie van goedkopere en dus meer toegankelijke geneesmiddelen.

De laatste jaren worden mega-projecten opgestart van miljarden dollards in de grootste steden van het land. In Mumbai komt een indrukwekkend park van wolkenkrabbers en een hypermoderne luchthaven. Tussen de hoofdstad New Delhi en Mumbai wordt een industriële corridor van 1400 km lang aangelegd met spoorwegen, autostrades en tunnels die de havensteden vlotter en beter moet verbinden. Ondanks het feit dat een groot deel van de bevolking arm is, beschikt het land dankzij het beroemde Bollywood over de grootste filmindustrie ter wereld. Cinema is er mateloos populair.

Wij hebben vooral veel te danken aan India op spiritueel en cultureel vlak. Heel wat baanbrekende Westerse filosofen, wetenschappers en spirituele leiders hebben hun belangrijkste ideeën in India gevonden. De filosofen Friedrich Nietzche en George W.F. Hegel ontleenden veel van hun kennis uit de Indische spirituele wereld. Ook Rudolf Steiner, haalde zijn ideeën over biologisch tuinieren en ecologisch landbouw in India. De grote psycholoog Carl Yung gebruikte in zijn studies zelfs de oorspronkelijke Indiase begrippen zoals kundalini, dharma, enz. Maar zijn leerlingen hebben die oosterse benamingen gewoon vervangen door westerse begrippen en een andere invulling gegeven. Zelfs nu is het aantal schrijvers en wetenschappers die leentje buur spelen bij de rijke culturele en spirituele wereld van India aanzienlijk.

India is een vredelievend land waar hindoetempels, moskeeën en kerken rustig naast elkaar bestaan. Het feit dat India het minst vleesetende mensen kent van alle landen ter wereld is hier natuurlijk niet vreemd aan. Vooral onder invloed van het hindoeïsme leven de meeste Indiërs vegetarisch. Indiërs eten bijna steeds met de handen. Zo genieten ze met meer voldoening van het voedsel. Ze kruiden hun gerechten wel erg 'spicy'. India is de grootste producent van kruiden over heel de wereld. Dit pikant land vol mysterieuze bewoners zal de toerist vriendelijk ontvangen en kruiden met nieuwe inzichten. Namaste!